Mayor's Daughter Series 1: UNTOLD LOVE [Under Revision]-Completed

Chapter 5

Wilsen

Sa ganda ng tanawin hindi ko akalain na maslalo ko pa iyong kagigiliwan. Kagigiliwang tingnan kahit masakit sa puso ang muling balikan ang nakaraan. Masikip pala talaga sa puso pagkinikimkim mo ang sakit. Ng araw na yun, nagbago na ang lahat. Minsan ba sa buhay kailangan mong masaktan bago ma-isip na ang taong iyon ay may masama ng hangarin. Hindi ba pwedeng malaman mo ang totoo na hindi nasasaktan.

Hindi ko din inaasahan na magagawa ni Ally ang bagay na yun dahil sa inggit. Sinira niya ang ilang taon naming pagkakaibigan para sa inggit na nararamdaman niya. Ano ba ang meron sayo inggit?. Isang buntong hininga ang pinakawalan ko. Hindi ko man inaasahan ang ginawa mo sa akin noon ngunit ang hindi ko kinaya ay ang pagkawala mo ngayon.

Masakit man ang iyong ginawa pero mananatili ka padin kaibigan ko sa mga alaala ko nung elementarya at high-school.

Hindi ko namalayan na nasa may pine trees na pala kami. Ngunit agad akong nagtaka ng huminto ang sinakyan naming service. Anyari?. Ngunit ang pagtataka na iyon ay na palitan ng takot ng malakas na nabuksan ang driver seat at yung pintuan sa gilid ko.

An armed and masked people are gathering around in our service. Isang mahigpit na paghawak sa aking braso ang nagpa-igking sa akin. Kung ang takot sa akin kanina ay pilit kung nilalaban sa pagkakataong ito. Humagalpak na ito. Masakit ang paghila na ginawa ng lalaki sa akin upang palabasin sa kotse at ilipat dun sa van. Pero bakit ganun? Gusto kong magpupumiglas ngunit hindi ko magawa ng ikilos ang kahit man lang ang aking kamay. Sa bilis ng pangyayari namalayan ko na lamang na tumatakbo na ang itim na van.

"W-what do you want? Who are you?" mahina kong tanong. "Saan niyo ako dadalhin? Sino kayo? Sinong nag-utos sa inyo?" I was desperate for an answer but none of them spare a seconds to answer my question.

They are so focus on pointing guns at me, calling someone and driving fast across the city bridge. Lumagpas na kami sa syudad. We are heading to isolated area in the city.

"Saan tayo pupunta? Sino ba kayo?" I started to be hysterical when seconds turns to minutes and we are stilling riding this black van. At tulad nung na una wala pa din akong sagot na nakukuha. Nagsimula ng manubig ang aking mata sa takot.

I suddenly close my eyes, I smiled bitterly if means this would be the end. This is the end that I never wish to be. If this would be the last time for me to breath this earthly wind, and see the beauty of this isolated place that I never been before. I'm begging you, please, I'm begging, not now. Then a memory came to my mind.

"Daddy, hahaha.... daddy, stop it!" Napangiti ako ng sumagi sa aking ala-ala ang batang ako. "Daddy, no! No! Stop it! It tickles! DADDY!" ang saya.

"Okey, okey, hands up na si daddy." Natatawa niyang ani habang nakatingin sa akin. Napangiti naman ako dahil tumigil na siya. Yun nga lang, hindi ko napaghandaan ang muli niyang pagkiliti sa akin.

"Daddy, no!, no! No!.. Ayaw ko na po... Stop na po.. Hahahahaha... Hehehe.. Daddy.. Stop na po.. Hahaha" Have you feel it? The pain of that memories. It just a glimpse and it's sting a lot.

"Sabi ni boss, patulugin daw mona natin." Napabalik ako sa aking sarili dahil sa nirinig. So, ibig sabihin hindi pa talaga dito ang lugar? Saan naman nila ako balak dalhin. Seryoso na talaga to.

"Edi ikaw na magpatulog diyan." Sabi nung lalaki humihithit ng sigarilyo.

"Paano siya papatulugin? Papaluin ko ba?" tanong naman nung isa.

"Gago, ipa-amoy mo sa kanya yung panyo.!" Malakas na sigaw nung naninigarilyo pagkatapos niyang batukan yung isa.

"Boss, aling panyo? Yung kay Jerry ba?" Mukhang bago lang siya. Wala kasing alam eh. Tiningnan ko lang sila ng ma-igi.