Mayor's Daughter Series 1: UNTOLD LOVE [Under Revision]-Completed

Chapter 7

Wilsen

"The patient is fine na, mayor. She is fine to go home." Anunsiyo ng Doctor at tumingin sa akin na nakangiti. "Happy Birthday, hija." Napangiti din ako sa saya.

"Thank you, doc."

It's already 10 am. When everything is ready for my dismissal. Kasama namin si Arby at Yaya Melda sa BMW ni Daddy. Simula kaninang umaga hindi na ma alis ang ngiti sa aking labi. Si Daddy naman nakakunot ang nuo pagtumitingin sa akin. Si Yaya Melda, mukhang walang napansin.

Hanggang makarating kami sa bahay hindi mawala-wala ang aking ngiti. Magkasabay na bumati sa akin ang mga tao sa loob ng bahay namin.

"Maraming salamat. Thank you.. Thank you." Paulit-ulit kong sinabi.

"Magpahinga ka na mo na, hija." Si Daddy habang inaakyat ang gamit. Tinulungan naman siya ni Arby sa pagbubuhat.

"Magluluto na mo na ako ng ating tanghalian." Ako nalang mag-isa ang natira na nakatayo sa living area namin.

Hindi ko akalain ang ganitong pakiramdam. Matapos ang apat na taon. Pakiramdam ko ang gaan ng dibdib. Ang saya at ang sarap ngumiti ng totoo sa mga oras na ito.

" Anong ningiti-ngiti mo diyan?" Napatalon ako sa gulat ng magsalita si Arby sa likod ko. Malayong malayo na ang kaniyang boses na para bang bakla. Ngayon ramdam mo na talaga na isa siyang lalaki.

"Hindi mo ba ako liligawan?" Nakangiti kong baling sa kaniya. "Basted na naman ba ako nito. Lalaki kana ehh, kaya malabong maging incest kung maging tayo." Ginaya ko ang boses niyang gamit nung nagkunwaring bakla siya.

Sabay kaming natawa sa sinabi ko.

"Baliw!" Sabay kaltok niya sa akin. "Pahinga kana, prinsesa."

"Opo, master!"

Nakahiga na ako ngayon sa aking kama. Katatapos ko lang linisin ang aking sarili. Hindi naman ako inaantok kaso ang boring naman wala akong magawa sa loob ng bahay. Tiningnan ko ang buong solid at sa hindi inaasahang sandali napabangon ako sa aking higaan.

Marahil ito na ang tamang oras, upang balikan ang mga bagay na minsang naghatid sa akin ng saya. It's also four years had passed away at ngayon ko lang na-isipan ang mga bagay na aking nakagawian ay muling balikang tanaw.

I walk slowly towards the old painting here in my room. It is full length size painting that it cover the door to the room I shut for almost four years. Hindi iyon ka pansin-pansin dahil maliit lamang ang siradula ng pinto at kasing kulay nun ang mga kulay na nasa painting.

I slowly opened the door and be welcomed with full darkness and a smell of dust. I search for the outlet to on the lights and when the whole room envade of lightness. Another pain strike my heart at instant. It is a pain of longing, love and happiness. While looking that small room. A lot of brushes are lying in the floor and painting material and all my painting artworks are lazily hanging in the wall.

I remember this room, Mommy really requested this room for us. Dito kami madalas tumambay noon pagwala akong pasok o Di naman kaya tapos na ako sa mga takdang aralin. Way back then, she was a professional painter in town. Until, daddy meet him in one of her classes and the story goes on.

This is the part of me that I chose to leave for almost four years. A part of my life where me and Mommy become one but the day she's gone I forget this part of my life. Ito ang nagdudugtong ng aming samahan. Mommy love to paint. Noon lagi ko siyang pinanunuod magpinta. Every strokes amaze me, how it turns out to be a flower. Minsan kasi pagnagpipinta si Mommy may mga sandaling ang hirap hulaan kung ano ang ipipinta niya. Kasi sisimulan niya ito sa bagay na sobrang hirap intindihin ngunit kalaunan maintindihan mo na lang na isa iyong parte ng bulalaklak.