VİLLAİN DEKU

1

•Genç kadın kaçıyordu. Onu özgünlüğünü almak isteyenler, onu kullanmak isteyenler... Onlardan kaçıyordu. Onu kaçıranlardan kaçıyordu.

Şu an Afrika'da idi. Japonya'dan buraya getirilmişti. Özgünlüğünü kullanamıyordu genç kadın. Çünkü varisine devretmişti. Meşalesinin ateşi sönüyordu.

Onu bulacaktı. Tek öğrencisini bulacaktı. Barışın simgesi...•

Midoriya
Okuldan çıkmış eve dönüyordum. Yalnızdım... Kat-chan benden nefret etmesi, benimle konuşmaması, benimle konuşanları da tehdit etmesi yalnızlığımın ilk sebepleriydi.

Sadece dışarıda değil evde de yalnızım. Annem ve babam... onlar da yok. Babamı hiç tanımadım. Ama annem...

2 yıl önce
Evimizde bilmediğimiz bir nedenden dolayı yangın çıkmıştı. Annem bana seslenmesi ile uyandım. Odası alt kattaydı bu yüzden sesi alt katta geliyordu.

"İzuku! İZUKU!"

Merdivenlerden çıkan sert ayak seslerini duydum. Hemen yataktan fırladım. Tek sahip olduğum şey olan anneme bir şey olmasını istemezdim.

Kapıda karşılaştık.
"Izuku hadi çıkalım buradan."

Yanık ve duman kokusunu o zaman almıştım. Hemen dış kapıya koştuk. Bir ses duydum. Kırılma sesi gibi... Annem beni aniden itekledi. O sırada annem ile aramıza bir sütun düştü. Nasıl bağırdım bilmiyorum.

Kapıya çok yakındım. Kapı açıldı ve içeri birkaç kişi beni tutup çekti. Dışarı çıktığımda tavandan parçalar düştü. Yolu kapattı. Ağlıyordum... Bağırıyordum...

İtfaiyelerin bir kısmı yolu açmaya uğraşıyor, diğer kısmı yangını söndürmeye çalışıyordu. Ve annem... Orada melek oldu...

O günden sonra daha sessiz içime kapanık biri oldum.

Küçükken özgünlüğümün olmadığını öğrendiğim zamandan bu yana kendimi değersiz hissediyordum. Vazgeçmemeye çalıştım ama annem ölümü bana en büyük darbeyi verdi.

Artık hiçbir şey hissetmiyorum. Hiçbir şey...

Bugün yolda Kat-cha... hayır. Katsuki' yi gördüm. Yine bana lanetler yağdırdı...

"Senden nefret ediyorum deku.Benden sana bir dost tavsiyesi bir çatı seç ve hiç düşünmeden atla. Dünya bir işe yaramazdan kurtulur."

Dediği mantıklı gelmişti. Gerçekten neden bir yerden atlayıp kurtulmuyordum ki?

"Mantıklı." Dedim sakin bir ses ile.

"ELBETTE MANTIKLI OLACAK BEN SÖYLEDİM. LANET DEKU!!"

"Haklısın Kat-cha... Haklısın Katsuki."

"Hı?" Şaşırmış bir ses tonu ile sordu.

"Haklısın..." diyerek Kapüşonumu çekip ellerimi cebime soktum ve oradan uzaklaştım.   

Etrafta dolaşıp bunu düşündüm. Farkettiğimde yarım saati geçmişti. Çığlıklar duydum ve o tarafa yürümeye başladım.

Yaklaşık üç dakikada ulaşmıştım. Siyah balçık gibi bir yaratık ve esir aldığı biri vardı. Dikkatli bir şekilde bakınca esirin katsuki olduğunu gördüm.