VİLLAİN DEKU

2

•Genç kadın istediği yere sonunda ulaşmıştı. Japonya'ya... Öğrencisini bulmak istiyordu. Onu özlemişti.

Kadın bir yandan yürüyor bir yandan da öğrencisinin karşısına nasıl çıkacağını düşünüyordu.

Çünkü öğrencisi dahil herkes onun öldüğünü zannediyordu.
Düşmanı yenmek için başka çaresi yoktu.

En sonunda eski deposuna geldi. Eskiden kahramanlık işlerini burada yürütüyordu. Öğrencisini ve varisini burada eğitmişti. Genç kadın ona gücünü burada devretmişti... Onun ateşini kendi meşalesi ile yakmıştı...

Duygulandı... eski masasına geçip varisine mektup yazdı.

Barışın simgesi...
Seni depo da bekliyorum. Geldiğine pişman olmayacaksın.
Lütfen yalnız gel.

Kadın bu yazdığının yanlış anlaşılabileceği düşüncesini aklına getirmişti. Ama vazgeçmedi ve gönderdi.
Onu beklemekten başka yapacağı bir şey yoktu. Etrafını düzenlemeye başladı, konuşmasını hazırladı.
•••••

Midoriya

All might yüzünden... Keşke onu hiç o gün görmeseydim. En azından kurtulmuş olurdum.

Düşüncelerimden ayrıldığımda etrafıma bakındım bilmediğim bir yerdeydim.
Açık olan tek bir yer vardı. Bar gibi bir yerdi. Bende nerede olduğumu sormak için oraya gittim.

Bu adamlar çok tanıdık geldiler gözüme... bir dakika bunlar villainler..

"Neden bize öyle dik dik bakıyorsun?" Dedi sis kafalı adam.

"Ben de size katılmak istiyorum!"

"Af buyur?"

"Biliyorum siz villainsiniz."

"Seni aramıza almamız için bir neden söyle."

"Kahramanlardan nefret ediyorum. Söyledikler yalanlardan nefret ediyorum. Unuttukları sözden nefret ediyorum. Kahramanlar ile alakalı olan her şeyden nefret ediyorum..."

Sessizliği bir kahkaha bozdu.

"Hahahhahahahah! Bak çocuk bunlar yeterli değil. Özgünlüğün ne mesela? Bunu söylemek ile başlayabilirsin."

"Benim... Ö-özgünlüğüm... y-y-yok."

"Hahahahhaha demek bu yüzden kahramanlardan nefret ediyorsun."

"Hayır bilmediğiniz şeyler de var."

Hayat yine yüzüme gülmedi. Yine her şey berbat oldu.

"İşimize yaramazsın sen çocuk. Git burdan ve yerimizi kimseye söyleme. Ya da kurogiri işimizi sağlama alalım."

Adının kurogiri olduğunu öğrendiğim sis kafalı konuştu.

"Burayı nasıl buldun?"

"Kayboldum ve adres sormak için geldim."

"Yanı burayı bilmiyorsun." Kolayca inandı. Bunlar bu güne nasıl yakalanmadılar.

Hayır anlamında başımı salladım.
"Evine götüreceğim seni ve bir daha buraya gelmeyeceksin."dedi evimin adresini söyledim ve bir geçit açtı.