SON MISRA

*46*

Özür dilerim.
Bizi bu hale getiren biraz da bendim galiba,eğer sen gideceğim dediğinde içimde kopan fırtınaları yok saymayıp hiçbir şey olmamış gibi tamam demeseydim herşey daha farklı olabilirdi o yüzden çok özür dilerim bizden çaldığım o kadar güzel anı ve beraber geçirebileceğimiz onca zaman için ama lütfen sen de beni anla böyle büyüdüm ben. Ne kadar üzülürsem üzüleyim hep gülerdim sonra o kırıklar o kadar birikirdi ki kalbimde her gece ağlardım ve her sabah hiçbir şey yokmuş gibi gülümseyerek uyanır mutluymuş gibi yapmaya devam ederdim.Sen gittiğinde de aynısını yaptım işte her gece ağladım, deli gibi pişman oldum ve seni gördüğümde her şey yolundaymış gibi gözlerimin içine bakarak güldüm,en çokta bu zorladı beni sana sarılıp ağlamak isterken gözlerine bakarak gülmek çok zordu.
Şu an bunları yazmam ne seni geri getiriyor ne de o kız çocuğunun yaralarını sarabiliyor ama ben sen gittiğinden beri o kadar yalnızım ki ancak bu şekilde biriyle dertleşebiliyorum...