Suffering

1.4K 46 15
                                    

Dikkatlice etrafına baktı.Karanlık olduğu için gözleri görmekte zorlandı.O neredeydi? Hatırla-
yabildigi tek şey karanlık onu yutmadan önce boynuna batırılan şırınga oldu. Şimdi yalnızdı.

Ama uzun sürmedi.

Daha sonra bir adam belirdi.Daha uzun boylu,
daha geniş omuzlu,daha kaslı,ama yinede onun
yaşlarında,hatta biraz daha genç.Kendine doğru
gelirken gözünde soğuk,neredeyse ölümcül bir
bakış vardı,daha kısa olan çocuğa korku saldı.

Kaşlarını çatması sırıtmaya dönüştü.

"Yıllarca aradıktan sonra nihayet buldum seni."
Sesi bir şekilde tatlı, prüzsüz ve kabaydı.

Kısa olan ona kafası karışmış bir şekilde baktı.

"Beni buldun mu? Ne demek istiyorsun? Seni daha önce hiç görmedim."

Uzun boylu yaklaştı,şaşırtıcı derecede masum ceylan gözleri yakınken daha da güzeldi.

"Düşmanlarımın oğlunu buldum ve seni bir süre
geri alamayacaklar," güzel gözleri karardı "belkide hiç."

"B-bana ne yapacaksın? Cesur görünmeye çalıştı ama başarısız oldu.

"Rahatla sevgilim, seni incitmeyeceğim," çocuk takma adı anlamayacak kadar rahatlamıştı.
"En azından beklediğiniz bir şekilde değil.Ama annenle babanın bana yaptıkları gibi acı çekmesini sağlayana kadar gitmene izin yok."

Kafası karışmıştı."Ben ailemin düşmanları olduğunu bile bilmiyordum!" Uzun boylu kıkırdadı "Hmm...bu yüzden annemin ölümü hakkında size bilgi vermediler,ve katil olduklarını gizlediler."

Çocuk şok oldu."Benim ailem öyle bişey yapmaz!"

Adamın gözleri bir şekilde daha da karardı.
"Ama yaptılar plan kurdular...fakat onların olduğunu biliyorum!Elimde kanıt bile var ama
ben kanıt arayana kadar olayın üstünü bir şekilde kapattılar.Onlara hissettiğim acıyı hissettirmek için yaptım ve değerli oğullarını kaçırdıktan sonra bu ulaşılabilir oldu.Seni takip etmek zordu.Bilgilerinizin bu kadar derinlerde saklanması sana şüpheli gelmiyormu?" Yine gülümsedi."Yine de sana teşekkür etmeliyim sanırım."

Kısa olan sinirlendi."Kim olduğunu sanıyorsun?"
Uzun olanı yumruklamaya çalıştı ama kolu havada tutuldu.

"Ben kim miyim,Park Jimin?" Çocuğun gözleri adını duymasıyla genişledi.

"Ben Jeon Jungkook.Ailen annemi öldürdü ve şimdi acı çekmelerine ihtiyacım var."

"Gitmene izin verilecek ama şu anda yapamazsın istesende istemeden de benimle geleceksin.Artik sorumluluğun bende sevgilim,ve senin hiç gücün yok."

Başka bir şırınga tekrar boynuna saplandı ve yine geçici karanlığa teslim oldu.

(^^)

Jikook Oneshots [Çeviri]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin