İnsanlar kötü iyi,
İnsanlar bencil özgecil,
İnsanlar suçlu masum,
Diye birçok sıfatla birbirlerinden ayrılırlar. Peki bu ayrımı insanlar neden yapar? Kötü düşündükleri birini kendilerinden uzak tutarken aslında kendileri ne kadar iyidir ki? kendiler...
Bu hikayede bolca +18, şiddet içerikli sahneler, küfür ve argo, uygunsuz içerik barındırılabilecek sahneler yer alacaktır. Rahatsız olabilecek kişiler bu uyarımı dikkate alsın ve ona göre hikayeme başlasın lütfen!
✒
İçinizi burkan ve kendinizden bir şey gördüğünüz her satır arasına 'Epeolatry' yazmayı eksik etmeyin ve yıldızı parlatmayı unutmayın.
Başlangıç tarihi lütfen✏
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mekana girdiği an etrafına bakındı bir işaret görebilmek adına. Tanışacağı kişilerin nedensizce hiç bir fotoğrafı olmadığından nereye gitmesi gerektiğini çözemiyordu, sadece isimler vardı hafızasında. Gözleri baştan sona mekanı incelerken ona el işareti yapıldığını fark etti ve adımlarını oraya doğru yönlendirdi büyük bir özgüvenle. Sonuç olarak kendisini onlara kanıtlaması gerekiyordu. Bunu da başaracaktı, kendinden emindi, o her şeyi başarırdı.
Islık çaldı Mert. "Fotoğraflardan daha güzel ve seksiymiş" Pamir nasıl olduğuyla ilgilenmiyordu. Sadece işini doğru düzgün bir şekilde yapması yeterdi. Pamir her şeyi yeni algılıyormuş gibi gözlerini açarak bu adamın ne dediğini algılamaya çalıştı. Güzel ve seksi miydi? Ne yani yanındaki bu aptal adam kadın mı ayarlamıştı!
"Merhaba ben Tuğles, Mert bey sizsiniz değil mi?" Elini öne uzatarak Pamir'e bakıyordu. Pamir onu umursamadan sinirle karşısında ki kadının yanında olmalarını aldırmadan konuşmaya başladı. "Sen beni çıldırtmaya mı çalışıyorsun Mert!" Opsss yanlış kişiyi Mert sanmıştı. O da elini doğru kişiye tekrar uzattı, Mert de elini uzatıp ellerini tokuşturdular. "Otursana." Mert tedirginlikle konuştu çünkü şuan onu öldürecek gibi bakan bir adam vardı yanında.
Tuğles rahat bir şekilde kabanını çıkartarak karşılarına gelecek bir şekilde bacak bacak üstüne atarak oturdu. "Mert, bana sormadan iş yapmayı nereden çıkardın? Bu bir kadın! Bunun bizim planlarımızla baş edebileceğini düşünüyor musun gerçekten!" Tuğles'in duyduklarıyla kaşlarını çattı. Onu kimse küçük göremezdi!
"Pardon da siz benim ne yapıp ne yapamayacağımı bilemezsiniz!" Sinirle kurduğu cümle Pamir'in muhatabı olmadığı kadına dönmesine neden oldu ve onu baştan aşağıya süzdükten sonra alaycılığa büründü yüz ifadesi. "Neler yaptığını bilmiyor olabilirim ama neler yapamayacağını net bir şekilde görüyorum."
Bu sözler onu çileden çıkardı. Tanımadığı insanların onun hakkında eleştiri yapmasından nefret ederdi.
"Neler yapıp yapamayacağımı size net bir şekilde gösterebilirim." Bu sefer o da onu alaya aldı ve sözüne devam etti. "Ama siz ne kadar başarılı olursunuz orası soru işareti işte." sinir gülümsemesiyle kollarını göğsünde topladı ve arkasına yaslandı. Pamir tehlikeli bir şekilde gülerken konuşacağı sırada Mert onu susturdu. "Gerçekten çocuk gibi laf dalaşına mı gireceksiniz? Dakika bir gol bir, rahat durun daha uzun olacak yolumuz."
"Ne saçmalıyorsun Mert, ben bunu kabul ettiği mi söyledim mi sana?'' Elinde tuttuğu içki bardağının işaret parmağıyla onu göstererek. "Benim adım bu değil Tuğles! Benimle ilgili konuşurken düzgün konuş."
"Konuşmazsam ne olur?" Elindeki bardağı önündeki masaya vurarak kurdu bu cümleleri. Tuğles ateş saçan gözleriyle konuşacağı sırada Mert bu sefer de onu susturdu. "Yine başlamayın lütfen." Birbirlerine gözlerinden ok fırlatacakmış gibi bakan ikiliyi kendisine odakladı cümlesiyle.
"Ben bunu istemiyorum. Nokta. Konu kapanmıştır. Gidebilirsin." Tuğles gözlerini sinirle devirdi. Hâlâ 'bu' diyordu! Kendisini burada zor tutuyordu, bazı şeylerin zorunda kalmış olmasaydı anında terk ederdi burayı. "Pamir, bir kere de benim istediğimi kabul etsen diyorum. Bak, çok araştırdım ama bulabildiğim ve aradığımız tüm özelliklerde olan bir tek Tuğles'i buldum. İzin ver bir deneyelim. Hem artık bu işin çok uzadığını sen de söyledin, zamanı geldi."
Haklıydı. Zamanı gelmişti.
Pamir çaresizce başını sallayarak onu onayladı. "O zaman yeniden başlayın hadi." İsteksiz bir şekilde Tuğles gıcık olduğu adama elini uzattı. Bir süre Pamir boş gözlerle eline baksa da sıkıntıyla o da elini uzattı.
Tabii bu kısa el sıkışmanın aslında her şeyin başlangıcı olduğunu bilmiyorlardı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-BU KİTAPDA KULLANACAĞIM HERŞEY BANA AİTTİR -
-GİFLER,RESİMLER,KAPAKLAR- BANA AİTTİR.
1.bölümün ismi bed'et olacaktır.
Bed'et'e kadar görüşmek üzere, kendinize iyi bakın.
