DALGALARIN SENFONİSİ

5.BÖLÜM|KALIPLAR

Playlist| Miley Cyrus-Midnight Sky

Ben geldiim ama bu defa nerelere girdik hadi bakalım 😌 Yeni bölüm için +10 oy bekliyoruum

Keyifli okumalar <3
-

Sözcükler zihnimin her tarafını sarmaya başlamıştı, kazısam da çıkaramayacak gibi hissediyordum.

Benden yavaşça uzaklaştığında başıyla önümdeki masayı gösterdi, zar zor ilerleyerek masanın yanındaki sandalyeye oturdum. İçimden dediği şeyi birkaç kere tekrar ettim.

Artık kimse bu işten kolay kolay kurtulamaz.

Oturduğum masanın yanında birinden haber bekler gibi telefonunu açıp kapatıyordu, göz göze geldiğimizde gözlerimi kaçırdım.

Sonunda bir mesaj sesi duyduğumda bakışlarım tekrardan onu buldu, onun gözleri ise telefonundaydı. Beklediği haberi almış gibi sakince telefonunu kapatıp pantolonunun cebine koyduğunda bir süre sonra ona baktığımı fark etmiş gibi bana döndü. Gözlerimi inatla yüzüne diktim, madem kurtuluşum kolay olmayacaktı o zaman onlar için de bazı şeyler kolay olmamalıydı.

Dışarıdan, demir kapının arkasından sesler duymaya başladım. Demir kapı yavaşça açıldığında ellerini ceplerine koymuş bir adam içeriye adım attı, o içeriye girer girmez arkasından demir kapı kapandı. İçeri giren adamın beni buraya getiren taksici olduğunu fark ettim. Gerçi artık adamın taksici olduğunu düşünmüyordum.

Adam küçük küçük adımlar atarak oturduğum masanın karşısında durdu, sanki daha fazla yaklaşmamaya dikkat ediyordu. Bakışları yerdeydi. Arlas sessiz bir gülme sesi çıkardı, adamı alaya aldığı çok belliydi.

''Ben de yine nereden çıkacaksın diye düşünüyordum.'' dedi adama doğru buz gibi bir sesle.

Adam cevap vermek için biraz bekledi, düşüncelerini tartar gibiydi.

''Bu defa gerçekten hiçbir alakam yok. Dediğiniz gibi baştan aşağı siyah giyinmiş, dediğiniz saatte ve dediğiniz noktada bana elini kaldıran kadını alıp buraya getirdim.''

Arlas'ın sesi ne kadar kendinden emin çıkıyorsa, karşımdaki adamın sesi de bir o kadar güvensiz çıkıyordu.

Tüm bunları ben mi yapmıştım yani? Bu kadar tesadüf olması şaşkınlıkla gözlerimi açmama neden oldu. Arlas bir an duraksar gibi olmuştu, ben ise adamın dediklerini mantıklı bulduğu için duraksadığını düşündüğümden taksici adına içim rahatlamaya başlamıştı.

''Tabi bu da arabaya sorgulamadan alıp buraya getirmen için iyi bir neden, değil mi?''

Cümlesini bitirdi ve başıyla ayaklarımı işaret etti.

''Ayakkabılar, Kerim. Ayakkabılar.''

Ne dediğini anlayamasam da gözlerim istemsizce beyaz ayakkabılarıma gitti, karşımda durup taksiyi süren adam da ayakkabılarıma bakıyordu. Kendi kendine bir küfür savurduğunu duydum.

''Asıl nedenlerini ona sakla.'' Arlas teker teker konuştuğunda düşündüklerimin yanlış çıktığını fark ettim. Karşımdaki taksici sandığım adamın gözleri sinirle beni buldu. Sanki bana ''Her şey senin suçun.'' der gibi bakıyordu ama ben ortada bana ait bir suç göremiyordum.

''Lütfen bunu aramızda halledelim inan seninle halletmeye bile razıyım.'' dediğinde Arlas'ın, bahsettikleri kişiden daha iyi olduğunu anlayabilmiştim. Arlas kafasını hayır der gibi iki yana salladığında adam artık kaderine razı olmuş olacaktı ki ağzını bile açmadan arkamda kalan duvarın arkasına doğru yürümeye başladı.