Bana Sevmeyi Öğret

Süveyda

SÜVEYDA

Bir deli rüzgar esti geçmişi anımsatan.
Saçlarımı savurdukça onları okşuyanları bana hatırlatan
Geldi geçti iyilik bu cihandan diyerek ölümü yüzüme vuraraktan
Bıkmaz oldu diktiğim yaramı kanatan bu şiiri bana hatırlatmaktan

Nice dertler dinledim dumanı tüten ruhlarla.
Bir süveyda kokusu inmişti kalpteki mutluluk uğramayan sevdalara.
Hepsi bir göz yaşı dökmüştü bu hayatta ama
Hiç mi biri mutlu olmadı bu fâni dünyada?

İşte bu sorumun cevabını hatırladıkça yakın.
Çünkü cevabı tam da senin adın.
Belkide acı en büyük ilacın
Ama ne fark ederki, sonuçta kanayan benim de canım

Söyle, kim bu zamanlardan geldi geçti.
Seni unuttuğum yıllar bana işkence verdikçe verdi.
Ben dirildim aynı yerde can verdim.
Ama yinede sevgini canıma paha biçtim.

Anladım ama bana ölüm yakın
Dün bugünden uzak, gelecek senden de yakın
Hayatım kısa, adım belirsiz
Söylesene sevgilim, biz bu hayatta anın neresindeyiz?

-kadir.