Bana Sevmeyi Öğret

Yeis

YEİS

Ben pervane kelebeği
Sen ise beni yakan mum
Aşığım o ışığına
Beni yakacağını bilsemde
Dönüyorumdum etrafında
Kanadım alevlenircesine

Bak deydi yine alevin gözüme
Ve başladı yine beni kendine çekmeye
Kamaştırmıştı ateşin gözlerimi
Ve fark etmez olmuştum üzerimde yanan izleri

Önce bir is kokusu sarmıştı vücudumu
Ve kaybetmiştim yine o küçük şuurumu
Daha da yaklaşmıştım ve daha da yaklaştım
Kendimi tutuşturana dek aptal gibi o kokuna kandım.

Ama en çokta beni sevdiğine inandığıma utandım.
Kanatlarım alev alev uçmaya devam ederken
Sen kendini daha da harlamıştın!

(Ah be kelebek ah be kelebek
Kalbin kükresin ey ölen cahil kelebek!)

Bu sana ders olsun şimdi faydasız
Küllerin daha da destek olacak şu muma sanki bir arsız
Daha da eriyecek ve daha da eriyecek
Ve en sonda küllerine deyerken ölümü seninle hissedecek

Ah be bunu okuyan sen de anla bu gerçeği
Kanma kimsenin görünüşüne, onlar seni hiç düşünmezki
Sonra pişman olusun, demedi dersin
Ama benden günah gider, yoluna devam edersin.

-kadir.