Bana Sevmeyi Öğret

Umay

UMAY

Bedenime kavuşmuştun sonunda annemin karnında
Artık ufak bir bedenim vardı, çadırlarda yaşadıkları bu zamanlarda
Şimdi çıkmıştım annemin o nurlu rahminden
Ağlamıştım şimdi bu dünyaya ölmek için gelmekten

Nice masallar anlattılar bana buralarda
Mutlu sonla biten ve çocukları koruyan kuşları inandırdılar bana
İşte o zaman özel hissetmiştim kendimi
Çünkü zaten bir gün büyüyeceğimi bilmiyordumki

İyiki küçük biri olarak yaşıyorum demiştim
Bana anlattıkları umay kuşu beni korur ve beni mutlu eder ki zaten demiştim
Fakat bir gün dara düştüğümde
Bana yardım etmeyeceğine ihtimal bile vermemiştim.

Çünkü şimdi çırpınıyordu bedenim acizcesine bu suda
O ise gelip kurtarmıyordu beni, daha çocuk olduğumu unuturcasına
Hadi! Gelsene ulu kuş demiştim
Gel ve masalların yalan olmadığını kanıtlasana, diye haykırabilmiştim.

İşte o an gözüm kararmıştı aniden
Açtığımda ise bedenim yoktu, ruhumla geçiyordum cennetin şu köşesinden
Karşımda ise bana gelmeyen umay kuşu
Soruyordum ona, niye beni korumadığını ağlar gibisinden

O ise boşuna üzülme demişti
Sana yardım ettim ama sen fark etmedinki dedi
Dünyadaki kötü insanlardan korudum seni işte şimdi
Ve işte bizim masalımızda tam da bu satırda bitti.

-kadir.