Shades of Black

Επεισόδιο 43 Πίσω στο Μηδέν

Βrooke pov
Κάπως έτσι γυρίσαμε πίσω στο μηδέν, πλησιάσαμε τις ψυχρές, κοφτερές,
καγκελόπορτες της μαύρης βίλας. Αυτό το μέρος μου φέρνει ανατριχίλα σε όλο μου το κορμί, είναι πολύ ανατριχιαστικό. Του κρατούσα το χέρι πλησιάζοντας την μαύρη βίλα, ήταν τοσο έρημη και τώρα κανείς δεν ζούσε εκει. Εκείνος την κοιτούσε με θλίψη στο πρόσωπό του, δεν είχαμε επιλογή επρεπε να μείνουμε εκει για μια νύχτα. Κανείς δεν θα υποπτεύοταν αυτο το μέρος, μπήκαμε μέσα και άρχισα να κοιτάω ολόγυρα, τόσο σκοτεινό σπίτι, τοσες σκοτεινές αναμνήσεις,φαινόταν οτι είναι γεμάτο μυστικά ακόμα και μετά απο τόσα χρόνια. Είχε πολύ σκόνη παντού, ειχε παλιωσει πια, ηταν τόσο λυπηρό, το σπίτι των Black δεν ηταν πάρα μια φυλακή, μια τρογλη, ενας φραγμός.

Παρατήρησα τον Jake να κοιτάζει τις παλιες οικογενειακές φωτογραφίες πάνω στο τζάκι, τον πλησίασα.

"Δεν έχει σημασία το παρελθόν Jacob, αλλα το παρόν. Σημασία έχει ποιός επιλέγεις εσύ να είσαι, όχι τι θέλουν οι άλλοι." Ειπα κοιτάζοντάς τον.

Γύρισε κοιτάζοντάς με, με τα σκοτεινά γαλάζια μάτια του.
"Εσύ ποιος νομίζεις οτι ειμαι Brooke;"

Με πλησιάζει επικίνδυνα κοντα, ένιωσα την καυτή ανάσα του στα χείλη μου, κοίταξα τα χείλη του και η ανάσα μου έγινε πιο βαριά.

Η καρδιά μου σφυροκοπούσε δυνατά σαν να μου έβγαινε απο το στήθος, όπως παλιά, όταν είμασταν μαζί.

Όλα ξεκίνησαν απο μια απαγωγή, απο ενα ακόμα έγκλημα. Ο άνδρας που με έσωσε απο τους απάνθρωπους εμπόρους, να με απαγάγει για άγνωστους σκοπούς, αλλά δεν μου έκανε κακό, με αγάπησε.

"Είσαι η σωτηρία μου και η καταστροφή μου.Είσαι ο λόγος που είμαι ακόμα ζωντανή, αν δεν ήσουν εσύ να ρισκάρεις την ζωή σου για μένα, ίσως..." χαμήλωσα το βλέμμα μου.

"Σσσς, είναι εντάξει.Είμαι καλά, πέρασαν τώρα, είσαι ασφαλείς. Κανείς δεν θα σου κάνει κακό, στο υπόσχομαι." ειχε βάλει τα χέρια του στα μάγουλά μου τρυφερά.

Χαμογέλασα κοιτάζοντας τα όμορφα μυστηριώδη γαλάζια μάτια του, δεν σταμάτησα ποτέ να τον αγαπάω.

"Σε αγαπάω Jacob"
ξέφυγε απο τα χείλη μου.

Ξαφνιάστηκε κοιτάζοντας βαθιά μέσα στα μάτια μου,ακόμα κι αν το ήξερε, παντα τον ξάφνιαζε όταν το παραδεχόμουν, σαν να μην μπορούσε να το πιστέψει, ξέρει πολύ καλά ότι έχει κάνει πολλά λάθη και του είναι δύσκολο να ζήσει χωρίς βάσανα, χωρίς τύψεις, χωρίς την οικογένειά του. Ελπίζω να μην φέρω άλλη σύγκρουση με τον Devin, νιωθω τύψεις για αυτό.