Bahar'ın kalbi Abis'ti. Abis ise deniz veya okyanuslarda güneş ışıklarının ulaşamadığı en derin kısımdı. Bahar'ın kalbine sızan hiç bir ışık yoktu ve ancak Yavuz'da olan aşkın ışığı oraya sızabilirdi.
Fantastik hayran kurgu × YavBah
•Kitap yetişkin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkadaşlar eski kondisyonumdan bir şey kaybetmemişim ;) Eski okurlar bilir, bir güne üç bölüm atmışlığım vardır. Heves edince böyle oluyor, ne yapayım ;) Şimdilik bu bölümü de saldım, umarım kendimi durdurup yeni bölüm yazmam.
03. Gecenin koynundaki Ay
Bahar elini yanağına bastırıp karşısındaki kadına baktı. Karşısında oturan bu kadın bir polisti; Dahası, bir istihbaratçı. Bir diğer yandan ise Bahar'ın aksine bir iblis değil, insandı. Bu kadın, acı kahve saçlarını ortasından ayırmış ve geriye doğru ıslak bir şekilde bırakmıştı. Bahar'ın aksine bu kadın oldukça sade gözüküyordu. Buna rağmen o da Bahar gibi oldukça şık gözüküyordu.
Küçük bir bardaydı iki genç kadın. Bahar evden çıkarken Baran'a gideceğini söylese de, aslında bu kocaman bir yanılgıdan ibaretti. Bahar uzun bir iş yolculuğundan sonra eve dönebilen Eylem'i arayıp bara davet etmişti. Bahsı geçen bar, Baran'ın Bahar'ı davet ettiği bardı ancak Bahar Baran'ı burada görememişti. Fakat bu umurunda dahi değildi. Baran onun umurunda olmayan birkaç insanoğlu arasındaydı.
"Bugün ikinci yıl dönümleri, ha..." dedi genç kadın, yani Eylem. "Nasıldı?"
"Bilmem," Yutkundu Bahar. "Onlar için sofra kurdum ama hiç eşlik etmedim. Bu an çok özel, ben olsam kimse olsun istemezdim masada. O yüzden odama çekildim."
Çoktan gece yarısı olmuştu ve saat sabahın ikisine geliyordu. Bardaki insanlar azaldığından dolayı eğlenceli şarkılar değişivermişti. Şimdi hazin bir şeyler çalıyordu. Karşılıklı oturup içen Bahar ve Eylem vardı birtek. Diğer insanlar yavaş-yavaş bardan ayrılıyordu. Bar çalışanları ise ortalığı toparlıyordu.
Bahar hemen toparlanıp gülerek, "Ne kırığı ya? Bomba gibiyim!" dedi ve ardından, "Unutma ki bana hiç bir şey olmaz." diye ekledi.
"Tabi canım." Eylem tanımasam yiyeceğim edası ile Bahar'a dikti gözlerini.
Bahar onu takamayacak kadar yorgun hissediyordu. Bu yüzden savunmaya geçmedi. Omuz silkip içinde kırmızı şarap olan kadehi dudaklarına götürdü. Birkaç yudum alıp tekrar kadehi masaya bıraktı. Eylem pürdikkat onu izliyordu. Bahar onun gözlerindeki üzüntüyü görebiliyordu. Eylem Bahar için üzülüyordu ve bu durum Bahar'ı kızdırabilirdi, çünkü Bahar asla ama asla birinin ona üzülmesini istemezdi, fakat bu durum onun kalbini ısıtıyordu. Bunun nedeni şuydu; Bahar'ın en yakın arkadaşlarından biri Eylem'di. Bahar'ın maskelediği duygularını hemencecik çözüveren ve bunu bir sır olarak içinde tutan ikinci insandı. Bir diğeri ise Nazlı isimli bir arkadaşı idi.
