Korkusuzlar Topluluğu

#Bölüm 16: Dostların Buluşması#

(Multimediadaki müziği kesinlikle okurken dinleyin
-Rarel korkarak odama girmişti ve beni uyandırdı.
Rarel: İstoria.. Uyan dostum.
Ben: He ne n'oldu dostum?
O sırada Erica kapıdan Rarel'e işaret yaptı.
Rarel: Bana zarar verme!..
-Rarel benden korkuyordu. Ben de kendimden korkmaya başladım. Bir kişiyi hastanelik etmiştim ve bir diğerini küle çevirdim.
Ben: Rarel... Bak. Ben sana zarar vermem lütfen benden korkma..
-Makas elimdeydi çünkü öyle uyuyakalmıştım. Konuşurken makası Rarel'e doğrultunca geri geri yürümeye başladı.
Rarel: Beni kesme lütfen etim lezzetli değildir! Herkesi öldür ama beni değil lütfenn!
- Ağlamaya başladı. Ben de makası yere fırlattım. Rarel ağlayarak odadan kaçtı. Ben de yatağa oturup ellerimle yüzümü kapattım. Sessizce
Ben: Hani bana sahip çıkacaktın?...
- Kahvaltı yapmadım. İştahım yoktu. En iyi dostum benden korkuyordu ve artık tek bir dostum vardı. Khan.. Görevliye gitim. O da benden biraz korkuyordu. Huzursuzca yerimde kıpırdandım.
Ben: Bir arkadaşımı arayacağım telefonu alabilir miyim?
Görevli: Tabi tabi lütfen..
-Kalktı ve hızlı adımlarla oradan uzaklaştı. Ben de iç çekerek numarayı çevirdim.
Ben: Alo, Khan?
Khan: Merhaba İstoria.
Sesi biraz hastalıklı gibiydi.
Ben: Tek dostum sensin artık...
Khan: Öyle mi? Peki ya Joseph, Stiro, Rarel?
Ben:Stiro benim onu sevdiğimi düşünerek bana saldırdı ve ben de onu yaktım.
Khan: Şu an durumu ne peki!?
Ben: Külleri rüzgar ile uçuştu..
Khan: Öldü mü yanii!
Ben: Kalbi de kül olduğuna göre ölmüştür herhalde. Tabi eğer bir kalbi olsaydı...
Khan: Üzüldüm... Peki ya Joseph veya Rarel?
Ben: Bu sabah onları görmedim..
Khan: Hmm.. Peki.
-yalan söylediğim için konuyu değiştirdim.
Ben: Eee sen bahset biraz..
Khan: Okuldan kaçmayı düşünüyorum.
Ben: Neden ki?
Khan: Harita koordinatlarını inceledim. İstoria, sizin malikhanenize geliyorum.
Ben: Yok daha neler! Sen delirmiş olmalısın. Eğer gelirsen seni benim suç ortağım zannederler ve sen mutsuz olursun..
Khan: Ah Istoria.. Sanki burada çok mutluyum da. En azından orada sen varsın. Denemekle bir şey kaybetmem.
Ben: Doğru aslında... Nasıl geleceksin?
Khan: Okul otobüsü ile..
Ben: Nasıl olacak ki okuldan kaçıyorsun nihayetinde?
Khan: Otobüsü şoför sürmeyecek ki.. hahaha..
Ben: Aman Tanrım...
Khan: Orada görüşürüz dostum. Şimdi okuldan çıkacağım.
Ben: Görüşürüz Khan..
-Bir motor sesi geldi ve telefon kapandı. Khan buraya geliyordu. Sanırım bir ortağım olmuştu. Benden vazgeçmek için bahane aramayan bir dost geliyordu. Umarım beni yüzüstü bırakmaz... Kahvaltıya geç kaldım. Yine de İştahım yoktu... Müzik dinlemeye devam ettim. Okulu gezineyim dedim. Doğru ya, ben keman çalıyordum. Müzik odasından bir keman aldım ve odama geçip çalmaya başladım. Duyan bölükler odama doğru gelmeye başladılar. Beni gördükleri an koşarak kaçtılar. Takmadım.. Çünkü Rarel'den sonra hiçbir şey beni üzmemeye başladı...
Khan'ın ağzından:
Ben: Hmm.. Waysall Kültür Malikanesi.. Demek Istoria burada okuyor.
-Servisi parkettim ve okula giriyordum ki,
Görevli: Hey, sizi tanıyor muyum?
Ben: Ben İstoria'nın arkadaşıyım.
-Görevli Istoria deyince biraz korktu. Ama anlattığı hikayeden sonra bana normal geldi.
Görevli: Nereden geldin?
Ben: Science And Tecnology Malikanesi'nden geldim.
-Üzerimdeki milli ceketi ve şık giyimimi görünce içeri gir işareti yaptı. Ben de sırıtarak içeri girdim. Bir keman sesi geliyordu. Şarkı söyleme sesi de. Bu güzel ses İstoria'nındı. Sesi takip ettim. Ses git gide yaklaştı.
Ben'im ağzımdan:
- İçimde iyi bir his vardı. 2 haftadır böyle bir şey hissetmemiştim. Kemanı toplamaya başladım. Kapıya tıklama sesi duydum.
Ben: Kim o?
-Elime yine sopamı aldım.
Khan: Benim.. Khan.
-Sesini duyduğum an rahatladım ve sopayı bırakıp kapıyı açtım.
Ben: Khan?..
Khan: İstoria..
-Sarıldık. Bir süre böyle kaldık.
Ben: Dostum.. Seni çok özledim.
Khan: Ben de seni Istoria...
-Aileme kavuşmuş gibi hissettim. Khan'ın yüzüne bakınca, birlikte yaşadığımız anıları, çektiğimiz acıları hatırladım. Görmeyeli saçları da uzamıştı. Yatağa oturdum. O da odamı dolaşmaya başladı.
Khan: Odan güzelmiş...
Ben: Biraz dağınıktı.. Geleceğini bilseydim toplardım dostum..
Khan: Sorun değil.. Benim yatacak odam bie yok şu an. Ahahahahh..
Ben: İstersen burada uyuyabilirsin..
Khan: Cidden mi?
Ben: Tabbiiki de.. Dostlar niçin vardır?..
Khan: Teşekkürler dostum..
Ben: Bir şey değil dostum..
-İki dakikalık sessizlikten sonra Khan'ı okul gezisine çıkarmaya karar verdim. Teneffüstü. 7. Bölük'teki kızlar Khan'a gıpta ile bakıyorlardı. Khan buna aldırış etmediğimi görünce biraz bozuntuya verdi. Ama bu beni güldürmüştü.
Ben: Hahahahh!
Khan: Hey heyy neye gülüyorsun böyle?
Ben: Surat ifadene. Hahahh...
Khan: N'olmuş surat ifademe?
Ben: Hiiçç.. Sadece bozuntuya verince çok komik oluyorsun..
Khan: Dur orada.. Ben bozuntuya filan vermedim bir kere.
Ben: Aynaya bakk..
Khan: Hahahahahh.. Cidden komikmişim..
Ben: Ahahh.. Malikaneye nasıl geldin bakalım?
Khan: Zor olmadı.. Müdürün kimliğini çaldım.Yüzüme atkı bağlayınca onun gibi yaşlı gözüktüm. Ama arabayı dengesiz kullandım. Polisler alkol testi yaptı. Bir sonuç alamayınca onlara başımın döndüğünü söyledim ve beni okulunuzun yakınındaki hastaneye bıraktılar. Ben de yürüdüm... kskskskskss.
Ben: Zekice...
-O sırada koridordan Rarel ve Tara geçti. İlk Khan'a sonra da bana baktılar. Koşaradım oradan uzaklaştılar..
Khan: Bunlar da kim böyle.. Bize insan öldürmüşüz gibi baktılar?
Ben: Bize değil bana..
-diye homurdandım.
Khan: Efendim?
Ben: Şeyy onlar Rarel ve Tara neden müzik sınıfına bakmıyoruz?
-dedim ve Khan'ı müzik sınıfına ittirdim.
Khan olanları biraz anlamış gibiydi ama ilk tepki vermedi.
Ben: B-bak bu piano, bu da yan flüt..
Khan: Bu gerginliğinin sebebi ne Istoria?
Ben: Y-yok bir şey?
Khan: Evet var.. Bana anlat.
Ben: Bir şeyim yok Khan gerçekten..
Khan: Göz okuma dersi aldım. Neler olduğunu az çok anlayabiliyorum. Bana n'olduğunu anlat..
Ben: Tamam..
-Odama geçtik. Rarel ve diğerleri ile olan olayları anlattım..
Ben: Sana o an anlatmayı çok istedim. Ama Rarel'e de anlattım ve hale bak..
Khan: Bana güven. Senin yaşadığın her şeyi ben de yaşadım. Frad diye bir çocuk vardı. Ona güvendim ve her şeyi anlattım. Sonra n'oldu? Benden büyük sınıflar bile benim sırlarım hakkında benimle dalga geçmeye başladı. Frad okul popüleriydi.. Ona küfür edince de tüm okulu bana düşman yaptı. Ben de kaçtım.. Seni anlıyorum. Rarel belki seni anlamaz ama bana güven. Sadece, güven..
Ben: Sana güveniyorum dostum..
-Gece yatakta ben yattım yere yorgan serdim. Khan da orada yattı. Ertesi gün de tatildi.Sabah uyandığımda Khan yerinde yoktu. Ama odamın yanında gürültü vardı. Kapıdan baktım. Tüm Orta Bölük Khan'ın etrafına toplanmıştı. Khan da ne yapacağını şaşırmış durumdaydı. Beni görünce ağız hareketleri ile:"bana yardım et" dedi. Sadece kapıdan dışarı çıktım ve tüm bölükler dağıldı. Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim.
Khan: Teşekkür ederim dostum.
Ben: Bir şey değil kanka. Ertesi gün n'olacak çok merak ediyorum..
Khan: Kesinlikle aynı düşüncedeyim. Ama şu kızlara katlanamıyorum.
Ben: Adına üzülüyorum dostum. Hahahhh.
Khan: Onları benden uzaklaştıracak bir çözüm bulmalıyız..
Ben: Buldum! Sen de benim gibi psikopat tarzı davran.
Khan: Evet! Harika bir fikir! Ama şunu unutma sen psikopat değilsin..
                
                     .ERTESİ GÜN.
Ben: Hadi bakalım...
Khan: Plan umarım işe yarar.
Ben: Umarım..
-Sınıfa en erken biz girdik. Kimse yokken Khan yüzünü kırmızı kalem ile boyadı. Yüzü yaralanmış gibi gözüküyordu. Üstüne de salça döktü. Eline bıçak aldı. Ben normaldim. Sonra herkes içeri girmeye başladı. Kızlar ilk irkildi.
Licht: Aman Tanrım hem de bir katilmişş!
Tara: Harikaa!
- Khan ve ben çok şaşırdık. Kızlar yine doluşmaya başladı. Beni dikkate alıp kaçmadılar. Bu hoşuma gitti. Ama bütün gün Khan'ın eziyet çekmesine de katlanamazdım. Teneffüste yeni bir plan yapmaya koyulduk.
Khan: Bu sefer ne yapıcaz?.
Ben: Bilmem ki..
Khan: Bence bu sefer de ezik gibi davranayım.
Ben: Bence de.
-Sınıfa girdik. Ben Khan'ı azarlar gibi yapmaya başladım.
Ben:  Kekimi niye yiyorsun!
Khan: Bana vurmaa! Ühühühüüü!
O sırada Licht geldi.
Licht: Heyy ona vurma! O senin gibi bir katile alışamaz!
- Günün yarısı da böyle geçti. Odalara dağıldık. Khan'ın saçı başı dağılmıştı.
Khan: Of yeter. Hepsine onları istemediğimi söyledim ama olmuyor!
Ben: Düşünelim bakalım... Onları senden uzaklaştıracak.
Khan: Ve seni etkilemeyecek.
Ben: Ne olabilir ki?
Khan: Bence.. bence..
Ben: Evet bence?
Khan: Eğer sen de uygun görürsen.. Sevgili taklidi yapabiliriz?
Ben: Aklından bile geçirme beni döverek öldürürler.
Khan: Bence senden korkmalarını böyle değerlendirebilirsin..
Ben: Evet aslında.
Khan: Bence şimdiden hazırlıklara başlayalım mı?
Ben: Yok canım... Altı üstü sürekli yan yana gezeceğiz o kadar..
Khan: Sen sevgili olmak nedir bilmiyorsun.
-Elimi tuttu. Ben ilk irkildim. Sonra yanağıma öpücük kondurdu ve elini çekti. Gri gözleri ile bana bakıyordu. Kızardım...
Khan: İşte sevgililer böyle yapar..
Ben (yanağıma dokunarak): Herkesin içinde bunu mu yapıcaz?
Khan: Evet.. Diğer türlü beni rahat bırakmayacaklar..
Ben: İyi peki...
- Yarın nasıl olacaktı pek de merak etmiyordum. Çünkü en iyi dostuma sevgili gibi davranacaktım.. Ama bu his.. Sevgi denen hissi uzun zamandır hissetmiyordum. Sevinçle uyudum. İlk kez...
       
                  .BÖLÜM SONU.