Kabanata Siyam- Panaginip

1.4K 119 18
                                    


During the night, Gabriel's house is full of guests and visitors from other villages, just like in the human world mahilig din silang mag-party at magpakasaya sa lugar na ito. Kung sa kabilang mundo, hindi ako mahilig sa mga ganitong kaganapan, dito hindi ko magawang ignorahin ang lahat. Siguro dahil nacu-curious ako at gusto kong malaman kung paano kumilos ang mga sinaunang tao. Kung paano sila makihalubilo sa isa't-isa at kung paano sila mamuhay ng naayon sa tradisyon sa kabila ng mataas na antas ng modernisasyon na meron sila ngayon. Kagaya ng sinabi ni Gabriel, ang mga maharlika ay nakasuot ng mahahabang gown na abot sa sakong, gawa iyon sa mamahaling tela at napapalamutian ng mga makikinang na bato. Mukha silang napakagagandang prinsesa sa panaginip. Ang buhok nila'y nakapusod sa makukulay na mga diamante.

Magarbo ang buong paligid, umaapaw sa mga inumin at pagkain, nagsasayawan at nagpapakalasing sila na para bang wala nang bukas. Nakakatuwang pagmasdan na kahit lahat sila ay nasayaran na ng alak ang mga tiyan, coordinated pa din at organized and sayaw, kagaya sa mga pre-war movies na napapanood ko, magkakapareha silang sumasayaw ng ballroom dances. Magagalang ang mga lalaki at pino at elegante ang galaw ng mga babae.

Ang sabi ni Gabriel ginagawa nila ito tatlong araw bago dumating ang kabilugan ng buwan. Ang paniniwala nila kapag nagkakasayahan at mataas ang enerhiya ng mga tao naitataboy nito ang masasamang mga espirito na gumagala lamang sa paligid at pinagtitibay ang shield na nakabalot sa buong kabahayan. Mga espiritong naghihintay ng kabilugan ng buwan upang higit na maging mas malakas at makapangyarihan.

Nakamasid ako sa kanila mula sa malawak na balcony na nakakonekta sa kwarto ko. Bahagya akong nakatago sa malalagong halamang gumagapang sa gilid ng balcony. Ilang beses kong sinubukang tawagin si Azrael ngunit hindi siya dumating, ni paramdam ay wala akong napala galing sa kanya. Kinakabahan ako, padami nang padami ang nagpupuntang espirito dito, aabot sa puntong hindi na makakayanan ng shield ang pinagsama-sama nilang kapangyarihan, kapag nagkaganun, hindi lang ako ang mapapahamak kundi pati na ang mga inosenteng mortal at engkanto nakasilong sa mansyon na ito. Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko, napayakap ako sa sarili nang maramdaman na unti-unti nang nanonoot sa balat ko ang kakaibang lamig sa lugar na ito. Pakiramdam ko may dalang yelo ang hangin na humahampas sa mukha at sa buo kong katawan.

Ilang sandali pa mula sa likuran ko ay may mainit na hangin na lumukob sa akin. Pakiramdam ko may kayakap ako sa balkonaheng ito at hindi ako nag-iisa. Ipinikit ko ang aking mga mata. Pinakiramdam ko ang init na nakabalot sa aking katawan. Every inch of my skin tingled with the sensation that I'm being caressed from within. It started in my neck, to my shoulders, then paused just below the side of my breast. I've never known this warmth before, this feeling of security and peace. There has to be something in this balcony doing this to me, I can't see it with my naked eyes but when I close my eyes I can feel its presence.

Habang nakapikit, pakiramdam ko unti-unting lumutang sa ere katawan ko, hindi na naka-apak sa sahig ang mga paa ko. May malakas na bisig na nakayapos sa akin at dinadala ako kung saan napakagaan ng hangin at napakasarap sa pakiramdam. Hindi lang ang katawan ko ang kontrolado niya kundi ang utak ko. The presence showed me things. It showed me he's a man. He let me feel his body. My mind became a blank space, he slowly put images into it, I was now in the middle of a desert of snow, walang kasing puting niyebe, walang katapusan. I was running. I was laughing while he's chasing me. Mabilis ang hakbang ng mga paa ko kahit na bumabaon ang mga iyon sa yelo, pilit kong gustong makalayo sa lalaking humahabol sa akin. Pero sa loob ng puso ko alam ko sa sarili kong gusto kong maabutan niya ako, gusto ko lang na makipagharutan sa kanya, gusto ko lang na yakapin niya ako ng mahigpit at ikulong sa mga bisig niya ng matagal na matagal sa sandaling abutan niya ako.

Napatili ako nang sa wakas ay mahawakan niya ang braso ko at hilahin ang katawan ko sa katawan niya. Nang magdikit ang mga dibdib namin at maramdaman ko ang mainit niyang hininga sa noo ko, buong katawan ko parang nakuryente. Para akong sinilaban ng buhay. Every part of my system was awaken, he's all over me, I was so overwhelm by his broadness. His body is solid like a rock, hard and sturdy like a steel. I bet that beneath the thin fabric of his clothes are a set of delectable abs just waiting to be touched and nourished. His grip is strong as the python, any amount of force from him and he's gonna break my body. He's that powerful. I know I should be scared, my own instinct tells me that he's a dangerous predator I'm supposed to be running away from, but somehow I can't. Mas gugustuhin ko pang madurog sa mga yakap niya kesa naman ang kumawala sa yapos niya. Isa pa, ramdam ko sa puso ko na iniingatan niya ako. Ramdam ko sa paglapat ng labi niya sa leeg ko pati na sa ilalim ng tainga ko, pababa balikat. I've never felt this heat in my body before, this desire, this burning sensation in the middle of a cloud of snow. The core of my womanhood awakened, for the first time in it's existence it craved attention. This man is making me hot and wet and wanting. He knows where to touch my body, he knows every part that's begging for his passion. His hands moved to my breast, to my belly button and to the inner of my thighs. He knows exactly how to take me to the edge! Then I felt his massive thing in between his thigh, he wants me! He's hungry for me as I am for him. Gusto ko siyang hubaran, tapusin na ang lahat ng dapat tapusin. Isakatuparan ang makamundong pagnanasa.

Love EternalTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon