The Journey of a Writer

0 0 0
                                    

I’m Crystal, a girl who wants to feel appreciated by somebody else. I want some attention. My parents? They are always busy, kapag may okasyon ko lang sila nakakasama basta about business pero kapag para sakin they always say that “Next time na lang sweetie, promise babawi kami.”

My friends? No I don’t have, see I’m all alone.

One day, I discovered a new world and it’s called RPW or ROLE PLAY WORLD. Here you can hide your identity, you can be anyone, you can do anything inshort you’re free. So I create an account I named it Lex Wrights.

Nagkaroon ako ng mga kaibigan kahit hindi ko alam ang tunay nilang itsura pero alam ko ang tunay nilang pag-uugali.

“Oy Lex wag ka mahihiya magsabi ng problema sa’min ha!” Juna.

“Lextot! Chair up ka na!! Andito lang kaming pwends mo” Jhillyn

“If they can’t see your efforts then don’t give it a damn care. We are here. We’re here for you. We appreciate you, all your efforts and kindness.” Jameela.

Sila yung nagging sandalan ko sa tuwing nakakaramdam ako ng kalungkutan. Sa tingin ko ay RPW is my true home, this were I am capable of. Habang tumatagal ako sa pekeng mundo na ito ay unti unti akong nagkakaroon ng madaming kaalaman.

Habang nagiscroll ako, I saw threaders, writers, fact sharer, shit posers etc.. I always read posts like that until I realized if I can try to be one of those, nakakatuwa kase na ang daming nakakaappreciate ng gawa nila. They have their supporters who always cheered them up to continue.

So I sign in as a writer.

Ang mga kaibigan at iilan lang ang pumansin pero sabi ko sa sarili ko “Okay lang, baka sa simula lang ‘to. Dadami rin sila.”

Nagsimula akong magsulat, oo mahirap dahil hindi mo alam kung saan ka maguumpisa. I tried hard. Hanggang nakakapag post na ako hindi man araw araw pero sapat na ‘yon para maibahagi ko ang aking mga akda.

I’ve got some positive comments on my first story.

“Wow ang galing nyo po!”

“Continue writing ate!”

“Keep it up!”

I smiled when I read those compliments. They appreciate my efforts. I feel relief. I continued.

[On the phone call]

Jameela: Oy ang ganda nung first story mo Lex kaso tragic huhuhuhu

Jhillyn: Oo nga mapanaket ka talaga akala mo naman galing sa break up

Sabay tawa nya sa call.

Juna: Sa susunod Lex happy ending naman para hindi bitin yung kilig pero totally ang ganda omoo tuloy mo yan ha we’re here to support you.

“Oo ba! Basta sa langit na sila magkakatuluyan” biro ko sakanila.

Jameela: Ang harsh mo!

Juna: Wag naman ganon AHHAH

“Fine. I’m gonna try to create a happy ending on my second story, malakas kayo sakin e” sambit ko.

Jhillyn: Basta supporn kame este support AHHAHAHH

Ilang oras rin tumagal ang pag-uusap namin sa linya. They read my works, my friends read my works and they like it.

Ginanahan ako lalo magsulat. Sumikat at lubog ang araw ng ilang beses at nakikita kong nadadagdagan ang aking mga mambabasa. Natutuwa ako dahil na-appreciate nila.
I hope my parents can read and see one of my works.

One Shot StoriesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon