İPTİLA +18

1-''Hoşgeldiniz''

Bazen en zor olan bir şeylere başlamaktır. Attığınız ilk adım daha sonra atacaklarınızın en önemlisidir. Bu durum asla sekmez. Bir yola çıkmak, kararı vermekle başlar. O kararlar alınırken gösterdiğiniz çaba en değerlisidir.

Bir kitabı okumaya başlamak, bir kitabı yazmaya başlamak ve bir fikir oluşturmak. Her şey birbiriyle bağlantılıdır. Bu bağlantıların arasında kaybolmamak imkansızdır.

Her karar farklı bir yol sunarken size, tüm tercih size kalmıştır. Sonucuna sizin katlanacağınız o kararları alırken her zaman uzunca düşünülmeli ve en doğru karar verilmelidir.

Kızlarımız belki kendince çok önemli bir karar verdiklerini düşünmüyorlardı ama çıktıkları o yol daha önce ayak ucuyla bile basmadığı bir toprağa çıkıyordu.

"Bana yarım saat önce hazır olduğunu söylediğini hatırlıyorum Lavin?"

"Sana hazır olmadığımı kim söyledi ki? Hazırım ben ve hatta geldim bile."

Karen sinirli halini bir kenara atacak o sinsi ama aynı zamanda sevecen yüze baktı. Arkadaşı masum ayaklarını çok güzel oynuyordu. Yalanı size kimin söylediği çok önemliydi. Çok sevdiğiniz birinin yalanlarını bile zevkle dinlerken, sevmediğiniz birinin tek bir doğrusu bile gözünüze batabilirdi. İnsan doğası gereği bahsedilen kedilerden,  çok daha nankördü ancak kendisine olan sevgisinden mütevellit bu doğruyu asla kabul etmiyordu.

"Tüm eşyalarımı yanıma aldım mı diye kontrol etmekten çıkamadım. Hala eksik bir şeyler olduğunu hissediyorum." Lavin elinde ki mor valizinin siyah kulpunu sıkıca tutmuş, arkadaşına gerekli açıklamayı yapıyordu.

"Benim yanıma gelmişken kendini eksik hissetmen kalbimi kırdı açıkçası." Karen siyah gözlüğünü gözünden biraz aşağı indirip arkadaşını dik bakışlarla süzdü. Beyaz kısa elbisesi , dolgun hatlarından dolayı daha da kısa gözüküyorken ıslık çaldı.

"Hey yavrum be. Getirin Barlas'ı boş versin Busem'i. Hatun dediğin burada." Muzip tavrı Lavin'i güldürmüştü ancak gözlerini devirmekten de geri kalmamıştı.

Arkadaşı kendisiyle birlikteyken bu kadar komik ve sevecenken dışarıdaki herkese nasıl buzdolabı olmayı başarıyor diye düşündü ancak aynı zamanda bu durumdan oldukça memnundu. En yakın arkadaşının başkasıyla da yakın olmasını istemezdi.

Onları uzun bir süre çalışacakları otele götürmesi gereken otobüs nihayetinde gelmişti. "Annemi ikna etmek o kadar zor oldu ki anlatamam."dedi Karen, bavulunu arkadaşı yardımıyla bagaja yerleştirerek. "Niye zor oldu ki? Yeşim teyze karışmıyordu böyle şeylere." Lavin'inkini de yerleştirirken ikisi de zorlanmıştı. "Çalışmaya ikna etmedim zaten. Buraya sevgilimle gelmediğim konusunda ikna etmeye çalıştım. Alakasız bir şekilde sevgililerimiz olmadığına inanmıyor." Lavin Yeşim teyzenin bu tavrı yüzünden güldü. Çünkü kendi annesi de bu şekilde düşünüyordu oysa ikisinin de biricik kızları oldukça yalnızdı.

Valiz yerleştirme işi bittikten sonra otobüse bindiler. Karen yoğun ısrarı ve ısırmaları sebebiyle cam kenarına geçti. "Bitti mi kitap ?" dedi Lavin heyecanla. Aynı etkiyle onayladı Karen.

"Ben de bitirdim. Kesinlikle Barlas'ı ben hak ediyorum. Elimde olsa Busem'i öldürürdüm. Gerçekten çok salak bir kız." dedi tiksinir yüz ifadesiyle. Okudukları kitapları oldukça içinde hissederek okurdu iki genç kız. Sevmedikleri karakterler sürekli olurdu. Karen yüzünü buruşturarak yanıt verdi. "Hiç sorma benim ki de çok lanet bir şey çıktı. Başını yedi adamın. Sonra da bitti."

Lavin ve Karen kitap konuşmaya ara vererek birkaç sevmedikleri arkadaşlarını çekiştirdikten sonra kısa seyahatleri son bulmuştu. Çalışacakları otelin girişinde heyecanla bekliyorlardı. İlk iş deneyimleri olmayacaktı fakat yine de daha önce bu kadar lüks bir yerde çalışmamışlardı.