_______
နှစ်အနည်းကြာသော်
တီးတောင်……
"ငယ်......……ငယ်လား"
တခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်း ကျနော်ကိုမြင်လိုက်တော့စက္ကန့်ပိုင်းလောက် အံ့ဩသွားပုံပဲ
တကယ်ကိုခနလေးပဲ
ကျန့်ကောကို စက္ကန့်မလပ်ကြည့်နေတဲ့ကျနော်တောင်ထင်ယောင်ထင်မှားမှတ်ရလောက်အောင်ထိကိုခနလေးပဲ။
လက်မောင်းကိုစောင့်ဆွဲပြီးခန်းကိုဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။အရမ်းကို ကြမ်းတမ်းလွန်းတယ်
"ကျန့်ကော....."
ဖြောင်းးးးးးးး
"ကော!!!!!!"
"ပျော်နေလား ဟင်ပျော်နေလားလို့"
"ကော…........"
"ဘာလို့ငါ့ဆီပြန်လာနေသေးတာလဲ
ဟမ်!!!
ဟမ်လို့!!"
အကျီကော်လံကိုလက်ထဲတွင် တင်တင်းကျပ်ကျပ်ဆုတ်ကိုင်ကာအော်မေးနေတဲ့ကျန့်ကောက တကယ်အရိုင်းဆန်တယ်။ပူထူသွားတဲ့ပါး ပြင်နဲ့တဆက်ထဲ နှလုံးသားကိုပါအစိမ်းလိုက်ခွဲခံလိုက်ရသလိုပဲ။
သူက ပြောပြီးလက်ကိုလွှတ်ကာဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေလိုက်တယ်။ မျက်ခုံးနှစ်ခုကထိဆက်မတန့်တွန့်ချိုးနေပြီး ဒေါသကိုထိန်ချုပ်နေဟန်ပေါ်တယ်။တုန်လှုပ်နေတဲ့ခြေထောက်တွေကို အသာထိန်းချုပ်ရင်း ကျန့်ကောရှေ့ကဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်လိုက်သည်။
"ကျန့်ကော…"
"ပြောပါအုံးဘယ်တွေသွားပြီး ဘာတွေလုပ်နေတုန်းဆိုတာ…"
အခုမှကျနော် ကိုယ်ပေါ်ကရဲဝတ်စုံကိုမြင်သွားပုံပေါ်သည်။မျက်ခုံးတစုံကပို ပြီးတွန့်ချိုးလာကာ လက်သီကိုကခပ်တင်းတင်းဆုပ်ထားသည်။စိတ်လွှတ်လိုက်တာနဲ့ ရှေ့ကလူသားကို ဝါးစားမမတန့်ပဲ။
ထားခဲ့ပြီးထွက်သွားတုန်းကသူမဟုတ်တဲ့အတိုင်း အခုမျှမျက်နှာငယ်လေးလုပ်နေတဲ့ရိပေါ်ကြောင့်ရှောင်ကျန့်ပြောလိုက်သည်။
"တော်ပြီ မသိချင်ဘူး ငါ့ကျုဆန်ကျင်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပုံပဲ"
ပြောရင်းဖြင့်ထလာကာ ရိပေါ်ဆီကိုတဖြည်ဖြည်းကပ်လာသည်။အနားရောက်တော့ အကျီကိုဆွဲကာဆက်ပြောသည်။
YOU ARE READING
VVIP(ရပ္နား)
Fanfiction💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙 Zhanyi fanfiction !Warning! ❗ Starting date : 25.5.2020
