Chapter 5🛑(zawgyi)

426 29 1
                                    

တဖက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းတခ်က္ကိုက္လိုက္ လ်ွက္လိုက္ႏွင့္ က်န္တဖက္ကို လက္ျဖစ္ဖိေျခေနေလသည္။

"က်န႔္ေကာ...အ့.မ..မကိုက္နဲ့ေတာ့"

"အရမ္းဆူတယ္"

လည္ပင္းေပၚက နကတိုင္ကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ရိေပၚပါးစပ္ကိုပိတ္ၿပီး ခ်ည္ထားလိုက္သည္။ အဲ့ပံုစံေလးက ေရွာင္က်န႔္ရဲ ့စိတ္ကိုပိုမထိန္ႏိုင္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မူရိွေနသည္။

ရိေပၚကိုေမွာက္ခံုထားလိုက္သည္။ ေက်ာျပင္တေလ်ွာက္ ကိုက္ရာတလပြႏွင့္ ေဖြးေဖြးဥဥေကာင္း ေလးက တကယ္ပဲ သူ႔ကိုဆန့္က်င္ခ်င္ေနတာလား။

မင္းကိုလံုးဝမသိေစခ်င္ခဲ့တာ။သိရင္ေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးေစခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္ မင္းကငါ့ကိုဆန္က်င္‌မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္မို႔လား။ အခုမွလာၿပီး ငါကစိတ္ဆိုးေျပဖို႔လာေျပာေနတာလား။

ဟုပ္တယ္။ငါသတ္ခဲ့တာ။အဲ့တုန္းက ငါကို‌တိုင္ ေသခ်ာစီစဉ္ၿပီးသတ္ခဲ့တာ။ မင္းသိလား ငါက သူပစ္မႈေတြကိုဝန္ခံၿပီး ျငင္ျငင္သာသာပဲထြက္ခြာခြင့္ေပးခဲ့တာ။ ငါ့လိုလူေတြ သူ႔လက္ေအာက္မွာ ထပ္ၿပီးမဆံုးရႈံးေစခ်င္လို႔။ သူ႔ေၾကာင့္ ငါေသခဲ့ရတာထက္‌ဆိုင္ရင္ အဆတသိန္း တေသာင္း သက္သာတယ္။

အေတြးေတြကက်ယ္ျပန႔္လာေလ လႈပ္ရွားမႈေတြကၾကမ္းတမ္းလာေလျဖစ္သည္။ကိုယ္ေေပၚမွာရိွတဲ့အက်ီေကာ ေဘာင္းဘီပါဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ရိေပၚရဲ့ လံုးဝန္းေနတဲ့ မက္မြန္သီးေလးေတြကိုရိုတ္ခ်လိုက္သည္။

နာက်င္ေပမယ့္ ေအာ္ခြင့္ေတာင္မရိွ။ ပါးစပ္မွ တဝူးဝူး အသံသာထြက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ဘက္မွ သူ ကိုမျမင္ရသည္က ပိုနာက်င္ေစသလိုပင္။

"ေရာ့ စုပ္လိုက္ "

လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုရိေပၚပါးစပ္ထဲထၫ့္ ၿပီး စိုစြပ္ေစလိုက္သည္။  လက္ေခ်ာင္လးႏွစ္ခုမွေငျြခည္မ်ွင္တန္းေလးေတြတြဲခိုလ်ွက္ ရိွသည္။ထိုက္လက္ေလးေတြကို ျမင္ေနရတဲ့ ပန္ေရာင္တြင္းေလးထဲကို ထၫ့္လိုက္သည္။

တခါမွ ထိေတြ့ဖူးခ်င္မရိွတဲ့ တြင္းေလးကျပၫ့္က်ပ္ေနၿပီး လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုညစ္ထားသည္။ ေမွာက္ထားတဲ့ရိေပၚကေတာ့ တဆက္ဆက္ တုန္ရီလ်ွက္နာက်င္မူကို အံႀကိမ္ခံေနသည္။

VVIP(ရပ္နား)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora