Leyal, başka biriymiş gibi davranacak kadar çok naçar kalmıştı. Artık yalan ağzına değil, tüm benliğine yuva yapacaktı ve bu konuda yalnız da değildi.
Mükemmellik içinde yaşadığı sanılan aileler, gerçekleri kimselere duyurmamak için ant içmişti. Sır...
Beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfen. Ayrıca bir sonraki bölüm için alıntıları instagramdan da paylaşıyorum. Oradan etkileşim halinde olabiliriz. 🖤
Instagram: rana.betb ve vedayakasi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
her adım bir mayın ama güneş zaten alışkın.
დ
19. BÖLÜM - MAYIN TARLASI
Gracie Abrams - Risk
დ
Alışmak.
Dilimizde bu kelimenin iki anlamı vardı. Biri, bir işi, bir eylemi yapa yapa, çok kolay yapabilecek bir duruma gelmek demekti. Diğeri ise, ürkmez, çekinmez, korkmaz, kaçmaz duruma gelmek...
Bu yakadayken ben, özellikle ikinci anlamı taşıyordum. Özellikle son üç kelimesini.
Alanza, Veda Yakası... Sahiden de burada geçirdiğim her saniyeyle beraber geçmişime veda etmem gerektiğini bana hissettiriyordu. Sanki buradan önce hiçbir şey yaşamamışım gibi her şeyi geride bırakmıştım. Ara ara aklıma gelse de adeta bir görev bilincindeydim.
Peki görevim neydi? Arslan'ın sırrını öğrenmek dışında burada kalıyor olmamın sebebi? Bana teklif edilen paraydı elbette ama bunu aynanın karşısına geçip kendime hatırlatıyor olmasam çok kolay unutabilirdim.
Gün içinde bir sırrım olduğunu bile unutuyordum ama aynaya her baktığımda suratımdan akan yalanları görmem ile yeniden üstleniyordum rolümü.
Para ulaşana kadar tek kare ilerleyen bir piyondum belki de...
Neden Arslan'ın sırrını öğrenmek istiyordum? Benimkini bildiği için mi? Bilmiyorum.
Peki sırrını öğrenip onun benim canımı yaktığı gibi onun da canını yakmak için mi? Belki de evet. İçten içe bir tarafım itiraf edemese de bunu sürekli düşünüyordu.
Harekete geçmek için bir şey yapıyor muydum? Hayır. Kendimi kandırmak dışında hiçbir şey yaptığım yoktu. Buralı olmadığımı biliyor olmama rağmen burada olmayı seviyordum. Bu yüzden yolun sonuna kadar sadece başıma gelenleri yaşıyordum. Sonuca ulaşıp neler olacağını öğrenmek için...
Selenra bana sınıfın yerini gösterdikten sonra dolabıma kadar eşlik etmiş ve daha sonrasında da ona ait olana doğru gitmişti. İkimizin dolapları uzakta olduğundan dolayı sınıfta buluşacağımız konusunda anlaşmıştık ki koridorun ucunda göz göze geldiğim Arslan'dan kaçmak için kızlar tuvaletine adeta kendimi atmıştım. Ben girerken aynı anda iki kız da çıkıyordu.
Neden bunu yaptığımı bile bilmiyordum ama zilin çalmasından dolayı lavaboda tek başıma kalıp biraz soluklanmak istemiştim. Sadece bir dakika kadar... Çünkü bunu Selenra ile geç uyandığımızdan dolayı hazırlanma telaşından yapmaya fırsatım ne yazık ki olmamıştı.
