Leyal, başka biriymiş gibi davranacak kadar çok naçar kalmıştı. Artık yalan ağzına değil, tüm benliğine yuva yapacaktı ve bu konuda yalnız da değildi.
Mükemmellik içinde yaşadığı sanılan aileler, gerçekleri kimselere duyurmamak için ant içmişti. Sır...
Beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfen. Satır arası yorumlarınızı okumaya ve sizinle sohbet etmeye bayılıyorum.
Instagram: rana.betb ve vedayakasi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
aslanın pençeleri bir tek onu kesmiyor.
güneşin ateşi bir tek onu yakmıyor.
დ
25. BÖLÜM - OYUN
Chase Atlantic, Swim
დ
"Ben bunu yapabileceğimden emin değilim." deyip altımdaki tenis eteğini çekiştirdim.
Selenra ise filenin öbür ucunda topu atmamı beklerken bıkkın bir şekilde, "Neden?" diye sordu. Bugün onun sabrının sınırlarını epey zorlamıştım ve zorlamaya da devam ediyordum.
"Bilmiyorum. Ne kadar korunaklı olsa da herhangi bir sporda etek giyilmezmiş ve her an bir yerlerim açılırmış gibi hissediyorum." diye ofladığımda Selenra gözlerini devirip yanaklarını şişirerek taklidimi yaptı.
"Saçmalama, şort etek o! Ayrıca bu etekle kalçalarımız harika görünüyor. Keşke hep bu eteği giyebilsem." dedi ve raketi diğer eline alıp topu karşılamak için hazırda bekledi. "Hadi, bu sefer sana söylediğim gibi göndermeye çalış."
Beden dersindeydik ve lisenin ilk senesi herkesin bir spor seçip dördüncü seneye kadar onda profesyonelleşmesi gerektiğini öğrenmiştim. Tabii bu benim için mümkün değildi. Bu sebeple her hafta ayrı bir ya da iki spor dalını deniyordum. En azından birinden geçme notu alabilecek kadar iyi olursam öğretmenin bana çabamdan dolayı yüksek bir değerlendirme vereceğini söylemişti.
Voleybol, basketbol, hentbol ve hatta futbol bile denemiştim. Ama hiçbiri benlik değildi. İlk başta voleybolu seçebileceğimi düşünmüştüm çünkü onda iyi olduğumu sanıyordum ama buradakiler eski okuluma göre o kadar iyiydi ki onlara yetişmem imkânsıza yakındı. Bu nedenle ne kadar çaba harcarsam harcayayım onların seviyesine gelemeyeceğimden dolayı her daim kötü olacaktım.
Tam topu havaya atıp Selenraya göndereceğim sırada vazgeçip, "Ben bu sporda iyi değilim. Gün bitmeden başka bir şey denesem olmaz mı?" diye sordum.
Selenra sanki karşısında mızıkçı bir çocuk varmış gibi gözlerini devirdi. "Ne gibi? Çoğunu denedin."
"Hayır, denemedim. Burada çok fazla seçenek var." dedim ve elimle üstümü başımı şöylesine bir gösterdim. "Bilmiyorum. Daha az giyimime önem vereceğim bir şey olabilir belki."
Derin bir iç geçirdi ve daha sonra raketiyle bizim çaprazımızda olan sahayı gösterip, "Aslında okçuluk sana yakışırdı ama Ece de o kulüpte. Bu yüzden hiç ağzımı açmadım" dedi. O an kafamı o tarafa çevirip Ece'nin tam bir profesyonel gibi rahatça hedefin tam ortasına vurduğunu görmüştüm.
