Leyal, başka biriymiş gibi davranacak kadar çok naçar kalmıştı. Artık yalan ağzına değil, tüm benliğine yuva yapacaktı ve bu konuda yalnız da değildi.
Mükemmellik içinde yaşadığı sanılan aileler, gerçekleri kimselere duyurmamak için ant içmişti. Sır...
Beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfen. Satır arası yorumlarınızı okumaya ve sizinle sohbet etmeye bayılıyorum.
Instagram: rana.betb ve vedayakasi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bulutlar saydam olmadan, göremez güneş önünü.
kim bilir ne zaman bulacak yönünü?
დ
22. BÖLÜM - FELÇ
Taylor Swift - Labyrinth
დ
Haftanın son günü Biyoloji dersi... Bu da tüm dördüncü sınıflar olarak ortak aldığımız bir diğer ders demek oluyordu. Bu yüzden bir önceki Edebiyat dersinde çıkartmış olduğum kitap ve defterimi dolabıma geri koymak için adımlarken Belizle kapıdan aynı anda çıkmaya çalıştığımız için neredeyse sıkışıyorduk.
Biraz geri çekildiğim sırada o da aynı şeyi yapınca birbirimizle bakıştık. Ben öylece yerimde kalınca ve o da hareket etmeyince elimle kapıyı işaret ettim ve kibarlık etmeye çalışarak, "Önce sen geç." dedim.
Tam dudaklarını aralayıp bir şeyler diyeceği sırada ani bir hareketle kapıdan çıktı. Merakımı içime atıp peşinden giderken yeniden arkasını döndü. Benimle konuşmak istemesini bir an için uydurduğumu sansam da vazgeçmeyip yeniden bana doğru döndü ve "Özür dilerim." dedi. "Olanları yeni duydum ve ben genelde okulda ne olup bitiyorsa ilgilenmem."
O gün kalem kutu mevzusunda asıl üstüne gelinenin ben olduğumu öğrendiğini anlatmaya çalışıyordu ama sanırım pek de özür dileyen biri olmadığı için kelimeler ağzından patır kütür çıkıyordu.
Ilımlı olmaya çalışarak gözlerimi bir defa kırpıştırdım. "Fark ettim. Sorun değil."
"Şu boktan kalem kutu mevzusunda senin üstüne geldiklerini değil de onlardan biri olduğunu sandım." demesiyle zaten bunu tahmin ettiğimi söyleyemeden cümlesini devam ettirdi. "Okulda yeni olduğunu bile dün öğrendim."
Şaşkınlığımı belli ederek, "Sınıf arkadaşlarını tanımıyor musun?" diye sorduğumda kafasını iki yana salladı. Ben bile okulun ilk günü isimleri ezberleyemesem de tüm suratlara aşina olmuştum. Kendi sınıfımda olmayanları bile.
"Buradakiler dikkatimi vermemi hak edecek insanlar değiller. İsimlerini ezberlemeye bile tenezzül etmiyorum desem yalan olmaz." Güldü ama aklına bir şey gelmiş gibi hızlıca devam etti. "Tabii istisnalar olabiliyor. Mesela Selenra ve Erdem. Onlar iyi insanlar."
Dakikalardır suratına bakıyor ve onu kime benzettiğimi düşünmeye çalışıyordum ama emin olamıyordum. Omzunun biraz aşağısında biten koyu kumral, hafif dalgalı saçları ve masmavi, onu muhtemelen her zaman uykulu gösteren gözleri vardı.
