Leyal, başka biriymiş gibi davranacak kadar çok naçar kalmıştı. Artık yalan ağzına değil, tüm benliğine yuva yapacaktı ve bu konuda yalnız da değildi.
Mükemmellik içinde yaşadığı sanılan aileler, gerçekleri kimselere duyurmamak için ant içmişti. Sır...
Beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfen. Ayrıca bir sonraki bölüm için alıntıları instagramdan da paylaşıyorum. Oradan etkileşim halinde olabiliriz. 🖤
Instagram: rana.betb ve vedayakasi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kül olmaktan korkmayan aslan,
göğsü alev almış anlaşılan.
დ
21. BÖLÜM - BAŞLANGIÇ
Taylor Swift, This Love
დ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yatağımda dört dönerken telefonuma gelen mesajla beraber ekran kilidini açtığım gibi kendimi Arslan ile mesajlaşırken bulmuştum. Çok kısa ve hızlı bir mesajlaşmanın ardından yerimden doğruldum. Çok geçmeden Selenrayı da uyandırmadan odadan sessizce çıkmayı başarmıştım.
Dünden beri uyuyamıyordum. Bugün ise ölüden bir farkım yoktu. Şansa bak ki bugün hiç kimse benimle uğraşmamıştı.
Hakan Bey ile olan konuşmanın ardından Ayçayı aramış ve yüzlerce mesaj göndermiştim. Hiçbirinden yanıt alamamış olmam beni daha çok çileden çıkarıyor ve bilinmezlik kuyusunda daha da dibe batmamı sağlıyordu.
İsmimi bilmesinin yanı sıra başka neler hakkında fikir sahibiydi bunları ancak Ayça'dan öğrenebilirdim. Ama onun da sesi soluğu çıkmadığından dolayı ne yapmam gerektiğini bilemiyordum. En sonunda Hakan Bey'in kapısına dayanıp ona yapılan şantajı da dâhil olmak üzere her şeyi sorabilirim diye korkmuyor değildim.
Selenranın sorularından nereye kadar hasta hissettiğimi söyleyerek kaçabilirdim emin değildim ama dersleri de dinleyemiyordum. Odaklanma sürem epey azalmıştı ve her daim diken üstündeydim. Sanki biri her an bir şey yapabilirmiş ya da hakkımda bir söylenti çıkabilirmiş gibi etrafa garip bakışlar atıyordum.
Etrafıma bakınıp sakin adımlarla beraber koridorun sonuna doğru gittim. Merdivenin basamaklarından çıkıp hakkında söylentiler barındıran kış bahçesinin yolunu tuttum. Okul o kadar sessizdi ki sanki içerisinde kimse yaşamıyor gibiydi. Normal şartlarda korkardım ama ürpermediğimi söylesem yalan söylemiş de olurdum.
