Peşini Bırakmayacağım! (Tamamlandı)

8.bölüm

Sabah gözlerindeki ağrılarla uyanmıştı. Etrafa bakınca ailesinin evindeki odasında olduğunu anladı.

Özel banyosuna gidip elini yüzünü yıkadı. Dün ki olanlardan sinirliydi kendine.

-oğlum?

Diyen annesinin sesiyle uzun süredir burada kendine baktığını anladı.

-anne....ben....

-biliyorum oğlum. Duydum. Git ve o kızdan özür dile oğlum. Kız haklı.

Karan ona bakıp sıkıca sarıldı ve

-özür dilerim.

Dedi. Annesi de ona sarılıp bşını öptü.

-anne oğul kucaklaşması mı? Bende yok muyum?

Diyen babasıyla annesiyle kollarını açtı.

-özür dilerim baba.

-sorun değil oğlum. Ama o kızdan özür dilemelisin.

-haklısınız.

Diyerek hızla cebindeki telefonu çıkardı. Denizin telefon numarasını ona reklam teklifi yapınca öğrenmişti.

Denizin numarasına tıklayıp aramaya başladı.

5.arama.

10.arama.

15.arama.

Derken 20.aramaya gelmişti. Son kez çevirip ona bakan ailesine baktı.

-alo?

Telefonu açan bir erkekti!

-alo?

Dedi. Sert bir sesle.

-buyurun deniz hanımın telefonu?

-denizin telefonunun sende ne işi var?

-kendisi dün gece sahilde bayıldı ve ben hastaneye getirdim. Telefonu sabahtan beri çalıyordu bende açıp cevap vermeye başladım.

-ne hastanesi? Hemen adresi ver.

-*******hastanesi.

-tamam.

Diyerek hızla telefonu kapadı.

-oğlum ne olmuş?

-anne dün sahilde bayılmış. Gitmem gerek.

-dikkatli ol oğlum.

Hızla evden çıkıp hastanenin adresini girdi. Hastaneye varınca

-deniz toygan? Dün sahilde bayılmış.

-gece hanım mı? Evet bir adam getirdi dün gece. Hemen şuradaki oda.

-bu arada gece derken? Adı deniz.

-evet deniz gece toygan beyefendi.

Karan ilk kez birini tanımadığını hissetti. Hızla odaya girince berke, akser, kutay!, çağın ve bir oğlanı daha gördü.

-karan?

Diye soran berkeyle karan denize bakıp ona döndü.

-dün tartıştık. Benim yüzümden oldu.

-ne konuda?

-aile konusunda.

Berke başını sallayıp

-benimle gel. Kahve almaya gidelim.

Birlikte kahve alıp bahçeye oturdular. Berke ona bakıp

-ne dedin ona?

-ailen seni şımartmış ve dahası.

-ah. Bende ilk gördüğümde şımarık sanardım onu ama acı geçmişini saklamak için perdeymiş. Yani kazadan beri öyle karar verdi.

-ne kazası?

-sana baştan anlatayım. Annesi ve babası zorla evlendirildiler. Denizi ise istemeyerek yaptılar. Aileleri istedi diye. Babası daha ilk doğduğu gün adını deniz gece koymak istemiş. Annesi zaten istemediği için bir şey dememiş. Sebebini sonradan öğrenmiş tabi. Yıllarca evde babasından eziyet görmüş ve annesi umursamamış. Sonunda bir gün babası, annesini ve onu alıp evlerinin oradaki denize getirmiş. Onlara denizi gösterip 'deniz.', havayı gösterip 'gece.' demiş. Sonra ise annesine dönüp 'ölme vakti. 5 yıldır kızının adını senin ölümün yaptım. Deniz gece oldu. Ölme vaktin artık.' diyerek öldürmüş. Hem de denizin gözü önünde. Deniz o günden sonra adlarından nefret etmiş. Kim annesinin ölümünü anlatan isimlere sahip olmak ister ki? Neyse sonra babası hapse girmiş ama yetimhanede eziyet çekmiş. Babası katil diye dışlanmış. Sonunda yetimhaneden ayrıldıktan 4 yıl sonra kaza geçirmiş. Kazadan sonra hafızasını kaybetti. Ona geçmişini hatırlatınca sadece 20 yaşına kadar olanları hatırlıyor. O da biz anlatınca azcık yaşadığı acıları hatırladı. Ve kendine böyle bir perde çekti. Şımarık ve arkadaş canlısı bir kız. 21 ve 22 yaşında olanlar yok. Silmiş.

Karanın konuşucak hali yoktu. Daha küçükken annesi onu sevmediğini söyledi diye senden nefret ediyorum diye küsmüştü. Denizin ailesi onu sevmediklerini gözüne sokmuştu resmen.

-peki şimdi nasıl?

-bilmiyorum daha uyanmadı. Hadi gidelim yanına.

Diyerek ayaklandılar.