Humanity: The Last Hope

Chapter 1.7: Sincerity

Nagising ako sa ingay na ginagawa ng cellphone ko, nakatulog na pala ako sa office dahil sa mga hindi tapos na papeles ng former principal. Inayos ko na din ang mga duming ginawa niya, inalis ko na lahat ng titulo na nakapangalan sa kanya, lalo na ang income na nakapangalan sa kanya.

I after looked for some trustworthy people to replace their place. Well, i'll find out if i did find a worthy replacement. Sinagot ko ang tawag at agad na narinig ang boses ni Cyrus sa kabilang linya.

"Princess, I found four people. Should i lead them to your place?" He said, dahil sa balita niya ay agad na naglift ang mood ko. I really can rely on Cyrus. "Thank you for the hardwork Cyrus, pero bukas na kayo bumisita dito. Look at the time," tumingin ako sa orasan na nakalagay sa kulay lilac na pader sa kaliwa. "It's already 11 pm. Magpahinga ka na muna."

"No, it's my duty to complete my mission before i rest. You are my first priority, Princess. Please don't worry about me." Hindi ko mapigilan kundi mapangiti sa narinig kong sabi ni Cy, never pa akong nasabihan na ako ang first priority nila. This lovesick of mine for my family was slowly fading away, and it's warming up my chest - this uncontrollable feeling that i couldn't explain is in domain.

I sighed, "Okay fine. Bring them to me."

"Will do." His stern and still cold voice were somehow warm in my ears. I love hearing it, it gave me reassurance and security. I never felt this before, and I'm liking it so much.

"Thank you." Ang huling sabi ko bago ko binaba ang tawag. Tumayo ako sa kina-uupuan ko at binuksan ang ilaw. Pinagmasdan ko ang kwarto, malinis ang lugar pero tambak ang mga papeles. Lalo na sa desk ko.

I sighed before deciding to settle the papers. I may be the princess but I'm capable of doing household chores like a normal girl - sigh, i really wish I'm just a normal girl.

Pagkatapos kong maglinis ay nakarinig ako ng tatlong beses na katok, "Princess, may i enter?" When i heard Cyrus' voice, my face softened.

"Yes, you may." Pagpasok niya ay nakakita ako ng apat na tao, puro mga lalaki. Raging from 30 years old to 23.

Sabay-sabay silang nag bow bilang pag-galang, "Raise your head. No need for formality either, tayo-tayo lang naman ang nandito." Nakangiti kong sabi saka naglakad papunta sa lodging area. "Please, follow me."

Tumayo sila sa pagkaka-luhod at saka ako sinundan, "Please have a seat." I didn't paid attention to them hanggang sa maka-upo na ako sa harapan nila.

"If you may, introduce yourselves?" Nakangiting sabi ko at saka tumingin sa lalaking sa tingin ko ay pinaka bata, 23 years old maybe.

After they introduced themselves, which is Theo, Oliver, Ben, and Joel. I learned a few things and already planned a few for them. Pinaka bata si Theo, which is 23. Sumunod si Oliver which is 26, then 28 si Ben. Pinaka matanda si Joel.

Nginitian ko sila bago ko tinignan si Cyrus, the papers that i was asking for. Naintindihan niya naman ang tingin ko kaya lumapit siya sa akin, saka inabot ang mga papeles. I asked him to investigate them before i hire them, Cyrus has keen eyes and is really intelligent. I know i can rely on him in this one.

"So, who should i start with?" Halata sa mukha nila na nagtataka sila kung anung ibig sabihin ko. Hindi ko pinansin ang nagtatakang mukha nila at binuksan ang cover ng mga papel, "Oh, so the first lucky person is Ben."

Binasa ko ang lahat ng information na nakalagay sa papel, lahat pati ng private informations and lahat ng relationship niya sa mga ibang pinag-trabahuhan niya, pati history niya ay nakasulat, dinamay lahat ni Cyrus. I secretly made an evil grin before i looked at them, with my soft smile on my face.