chapter three

10 2 0
                                    

MONDAY MORNING

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

MONDAY MORNING. Five o'clock. I don't know what to feel. I want to to study but I don't want to go to school.

One week na naman akong makikipagsapalaran sa mga taong iba't-iba ang katangian at kaugalian.

"Ang aga mo?" napatingin ako kay Kuya na nakaupo na sa bar stool na nasa kitchen.

I kissed him in the cheeks. "Good morning." Then sat on the chair to eat breakfast.

"Nice talking."

Cereals and milk lang ang ginawa kong breakfast para mabilis lang akong matapos. Kailangan maging maaga ako dahil it is monday and we have a ceremony every monday. I need to inspect my classmates and our room.

"Why don't you try to be yourself?"

I chose to remain silent.

"Alam mo namang matatanggap ka nila Mommy."

Tinapos ko na ang kinakain ko at tumayo na. I need to go to school already.

"Accept yourself."

That's easy to say but hard to do.

"Gotta go!" pagpaalam ko sa kanya at dumeresto na sa kwarto para makapaghanda.

"Ingat ka lagi! Hindi ka na naman dito uuwi ng isang buwan."

Tumakbo ako papunta sa kanya sabay halik sa pisngi niya. "I will! I will!"

A white longsleeve polo with small black line cloth in the collar and in the wrist. There's a black necktie and a logo of the school. Black high waisted skirt, two inches above the knee with a white line below. We also wearing a black high socks and black high heels. Lastly, ribbons for the girl's hair that's color white.

The uniform of the boys, white longsleeve polo shirt with a black line cloth in the collar and in the wrist. There's also black nectie with the logo of our school. Black slacks, black socks and a black shoes.

I'm ready to face the reality.

-

"Thank you po Kuya Kanor."

"Walang anuman po! See you po next month!" Natawa naman ako sa sinabi niya kaya naman sinamangutan ko siya ng pabiro, tumawa na lang siya at nagpaalam na lang.

Dalawang beses sa isang buwan lang kasi ako umuuwi kapag walang espasyal na okasyon. Sila Kuya at Sunshine naman sa bahay nakatira dahil hindi sila pinayagan ni Daddy.

"Good Morning Vice Joie!"

"You're so early Vice.!"

"So lovely Ms. Vice!"

"Ang ganda po ng umaga kapag ikaw ang unang bumubungad Vice."

Ngumingiti. Bumabati. Tumatawa lang ang nagiging sagot ko sa mga nakakasalubong ko.

The Art of PretendingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon