I'm fine. The most commonly told lie. Used to hide how you really feel. You want people to believe you're fine even though you're dying inside and have nowhere to go. -Gideon
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
NAPASIMANGOT ako nang maramdaman ko ang liwanag ng araw na tumatama sa mukha ko kaya naman nang buksan ko ang mga mata ko bigla akong nasilaw.
Ang galing lang ng mga magulang ko dahil ang mga kwarto naming magkakapatid ay may malaking salamin na nakaharap sa pagsikat ng araw.
"Wake up sleepyhead! Let's start our day great!" nailagay ko ang kumot ko hanggang sa ulo para matakpan ang sinag ng araw. Ilang segundo lang din nawala ito kaya wala akong magawa kung hindi maupo na sa kama ko.
"What do you want po?" Mahinang tanong ko kay Mommy na nakangiting nakaharap sa akin.
"We will go jogging!" masayang sigaw niya kaya naman napangiti na lang ako at tumango.
"Noted po! I need to change first po."
"Okiiiiie! Faster!" sigaw niya ulit bago siya mawala sa loob ng kwarto ko. Kahit na fingerprint ang mga kwarto may access pa rin ang mga magulang ko sa mga ito at iyon ang hindi namin alam ng mga kapatid ko.
"Mom!" sigaw ko nang makita ko pa rin siyang nakasilip sa pintuan.
"Okaaaay?"
Wala na tuloy akong magawa kung hindi ang bumaba sa kama. Napatingin ako sa orasan na nasa side table ko. "Four o'clock, really?"
Naligo lang ako ng katawan para magising ang buo kong kaluluwa.
I chose the high waisted legging with yellow green lines in the garter and partner it with bralette with yellow green lines in the strap also in the lower part of it. I paired it with yellow green running shoes. I ponytail my hair for avoid unecessary movements. And put some powder and a lip gloss to complete my attire, alam ko kasing we will having a family picture while jogging.
I smiled again infront of the mirror for the last time. My usual routine every seconds of my life.
-
I RUN FAST when I saw my brother and younger sister in living room, halatang antok din sila kagaya ko.
I smiled infront of them. "Good Morning!"
"It's a bad morning!"
"Morning, Ate."
Natawa na lang ako sa sinabi nila dahil halata mong katulad ko din ay binulabog sila ni Mommy.
"Come on! Mom and Dad will be here so we need to wake our soul up!" I said with so much energy.
"Ang perfect mo kasi kaya naman ganyan ang tingin mo! I studied last time so I slept late then Mom wake me up early to go for jogging! That's bullshit!" My sister shout at me sabay tulak sa akin. Nagulat ako sa ginawa niya ganoon din si Kuya.
"What happened?!" Napatingin kaming lahat sa kararating palang na si Mommy na biglang nawala ang ngiti.
Napatingin naman ako sa kapatid ko na nakayuko na sa tabi. Lumapit ako sa tabi ni Mommy. "Nagbibiruan lang po kami."
