Chapter 1:Reminisce
Alexandria POV
Napabugtong hininga naman ako at pumasok sa loob ng dining hall sa mansion ni Cameron.Gosh!Excited na ako ma-meet ang kanyang parents for the secondth time!
"Good....Evening-." patigil tigil na saad ko habang nakatulala sa babaeng yinayakap si Cameron.
"Alexandria have a seat." ani ng tatay ni Nathan habang tinuturo sa akin ang upuan "T-thanks." nauutal na wika ko habang tinitingnan si Cameron na may kasamang ibang babae.How strange,akala ko lahat,silang magkakapatid ay lalake?Hm,i don't mind maybe just a cousin.
Tiningnan ko naman si Cameron at nginitian ito.
"We may now eat." anunsyo ng nanay ni Nathan,nagsimula na lahat ng pamilya ni Cameron kumain subali't ako ay tinitingnan ang paligid habang umiinom ng champagne.
Tumayo naman ang babaeng naka-yapos kay Nathan at lumapit ito sa akin at linahad ang kamay nito.
"Oh!You must be Alexandria,nice too meet you i'm Miranda Legaspi, Cameron's fiancé." may halong sarkasamo ang kanyang boses.Fiancé?is that a joke?nah Nathan is just pranking me.
"Cameron,alam ko na pina-prank mo na naman ako." i said and grinned at him.He just stood there frozen.I don't know what's going on but literally he's just messing around "Xandra,i'm sorry..." he said in an regretful tone.Natawa naman ako sa sinabi niya.
"Come on!stop messing around babe." sabi ko.Nawala naman ang ngiti ko ng inakbayan niya si Miranda "I've been cheating on you five month's ago." i griply held tight on the glass of champagne.Totoo ba to'?O panaginip lang?
"I'm sorry honey,but you've got no choice,leave right NOW." Miranda sharply said,binuhusan naman ako niya ng champagne at napatitig lang ako kay Cameron habang lumuluha.All the guests started laughing as she poured champagne on mg white dress.How can he betray me!We've been together for almost two years.Now all he do is stare at me with his blue eyes blankly?Agad naman akong tumayo at paalis na sana ako sa mansion nila kaso biglang lumapit sa akin ang nanay ni Nathan
"Oh my!" her mom exclaimed and whispered something in my ear."I don't want an girl who will marry my son as an lowlife,you see dear he is way too good for you.TAKE THIS MONEY AND GET OUT OF MY FACE." saad ng nanay niya at sinampal ako at sinaksak sa dibdib ko ang envelope puno ng pera.
Napahawak naman ako sa pisngi ko sa sakit ng naramdaman ko.I quickly gathered up myself and slammed the front door as left that house.
Agad ko namang pinaandar ang kotse.Bigla namang tumakbo sa isip ko ang sinabi ng nanay niya kanina.Ang salitamg di ko malilimutan.
"Low life."
"Low life."
"Low life."
Tears started falling from my cheeks as i remembered the memories of me and him walking together holding hands,watching movies,studying in the library late together.
Bigla naman akong nakarinig ng malakas na busina ng truck,agad naman akong prumeno at ang tangi ko lang na natatandaan ay dugo,basag na bintana ng kotse at lumiliyab na apoy.
Two Years Later...
"So...when are you going back to the Philippines?" tanong ni Lauren habang nakatitig sa akin mula sa rearview mirror ng sasakyan.
I sighed deeply,and remembered that incident two years ago.It was tragic,traumatizing for me to remember.But still i remember every second of how i was suffered.
Cameron,i think you need to taste your medicine this time.
"Hey,girl!?" i frowned amd stared at the window
"Next week." i said sharply to her "Looking like that?" she said,gosh nakalimutan kong marerecognize ako niya pag pupunta ako ng Philippines!
"Don't give me that look Lauren." she smirked evily,oh god HELL NO!
Tumigil naman ang Porsche niya at hinigit ako sa isang mamahaling Hair Salon.Pinaupo naman niya ako sa waiting chair at pagkabalik niya ay may dala siyang sandamakmak na magazine.
ONE ETERNITY later,nakapili na rin ako ng hairstyle na nagustuhan ko sa lahat.I guess there's no turning back after this.
Tinuro ko naman sa kanya ang gusto kong hairstyle at agad naman akong pinaupo sa swivel chair.
Ilang oras ang nakalipas,natapos na rin akong ayusan ng buhok ng hairstylist.Gosh,can i open my eyes now?
Dahan dahan kong binuksan ang mata ko at bumungan sa akin ang black straighg hair na piniki ko kanina sa magazine.
"Mama mia..." nabibighani na saad ni Lauren halatang babagsak ang panga niya sa sahig,kulang nalang ay pasukan ng langaw.
"Tara na nakapagbayad na ako kanina pa." sabi niya nag-fistbump naman kami at pumasok na uli sa kanyang porsche.
Sasakay na sana ako pero biglang tumambad sa akin ang sandamakmak na shopping bags.
"Oh,i got those for you hehe." napangiti naman ako at sumakay sa katabi ni Lauren.
"There's one thing left Alexandria,your identity." Lauren cautiously said and shotted an glance at me.
"What about...SANDARA LEONORA?" she said excitedly,i just nodded.Temporary lang naman yun eh i bet i can handle that.
"Okay." ani ko at dumungaw nalang sa bintana.
A few minutes later,narating nanamin ang Mansion namin.Well as usual nandoon nanaman si Dad sa balkonahe nag-te-tea.
Lumabas naman ako sa kotse ni Lauren dala-dala ang kanyang mga pinamili niya sa akin.
Tiningnan ko naman si Dad sa balkonahe at halatang nasamid ito ng makita ako.Pati ang mga maids ren,nanlaki ang mata ng makita ang new look ko.
"Ikaw ba yan Alexandria?!" sabi ni Dad habang yinuyugyug ako "Nag-pa kulay lang naman po siya ng buhok at pina-plantsa lang po namin tito.So don't worry." saad ni Lauren at dumiretso kami sa loob ng kwarto ko.
"Alexandra,you need to change your style.Nerdy to Hottie." nalaglag naman ang panga ko a sinabi nya.
"P-pero hi----."
"You don't want to get recognize diba?" ani ni Lauren habang pina-pat ang likod ko.I heaved an sigh and nodded.
"That's the spirit!" she yelled and i started trying clothes that she bought from me in the Mall.
