✔️DMS1: RUNAWAY TO THE DEMON MAFIA's BOSS (•BxB•)

MAFIA's 22 (COMEBACK LOVER)

•LOURDEMIOS SALVASTONE•

Para sa akin, ba yan?

dinig ng tenga ko ang boses ng taong hinding hindi ko makakalimutan. dahan dahan akong lumingon sa pinang galingan ng boses na yun.

pero bigla akong nanlumo ng si Bryan ang nakita ko kasama ni leo na palapit sa akin habang nakangisi.

pinunasan ko ang mga luha ko at saka tumayo, pero sa pagtayo ko na yun ay may biglang tumakip sa mga mata ko.

kaya naman biglang ding pumasok sa ilong ko ang amoy ng napaka pamilyar na pabango sa akin na hindi-hindi ko din makakalimutan kahit kailan.

Salamat at Hinintay moko! -bulong niya sa likod ko.

kaya naman bigla akong nanghina at sabay non ay ang dahan dahan pagtulo ulit ng mga luha ko. ng tanggalin niya ang mga kamay niya na nakatakip sa mga mata ko.

dahan dahan akong lumingon sa kanya ay mas lalo akong napa iyak. dahil kung totoo man ito, paki usap wag niyo ng bawiin pa.

buhay siya!

buhay ang taong mahal ko!

buhay ang asawa ko!

buhay si Jeorgi!

at buhay ang babe ko!

dahil yun ang nakikita ng mga mata ko ngayon habang nakangiti sa akin na lumu-luha din.

na statwa lang akong at nakatitig sa kanya ng hindi man lang kumukurap habang tumutulo ang mga luha ko, dahil baka kasi pag pumikit ako ay bigla siyang maglaho at hindi ko siya ulit makita.

dahil yun ang kinakatakutan ko!

hindi mo man lang ba ako yayakapin, dahil na miss kita? -nagtatampong sabi niya, sabay buka ng mga kamay niya.

kaya naman hindi na ako nag aksa ng panahon, niyakap ko na siya ng mahigpit na akala mong ayaw ng makawala pa.

at saka ako umiyak sa leeg niya! at dinama ang init ng katawan niya, na mahigit dalawang taon kong hindi nadama.

I Miss You! -bulong niya sabay hagod sa likod ko.

mga ilang sandali pa ay bumitaw na ako bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya at saka hinawakan ang mukha niya pababa sa labi niya at saka ito hinalikan.

tumugon siya!

totoo nga!

totoo ngang hindi na ito panaginip, dahil dama ko na ang pakiramdam na nararamdaman ko sa kanya noon pa.

at ang pangarap na binuo ko kasama siya ay unti-unti na ulit bumabalik sa akin.

hindi ako makapaniwala!

paanong nang___ hindi niya na pinatos ang sasabihin ko dahil inunahan niya na ako.

Hindi na mahalaga kung anong nangyare, ang mahalaga ay nandito na ako, kaya isusuot sa akin yan? -biro niya sabay nguso sa kahon na hawak ko.

ito na siguro ang oras para tuparin ko ang pangako sa kanya noong bata pa kami.

tumingin muna ako sa kanya at saka dahan dahang lumuhod sa harap niya na nangingig pa ang mga tuhod ko.

kaya naman huminga muna akong malalim at saka pinigil ang emosyon na hindi ko pa tuluyang nailalabas lahat.

Babe! Hindi man ako makapaniwala sa lahat ng ito, pero isa lang ang masasabi ko. nagpapasalamat ako sa diyos na ibinigay ka niyang muli sa akin at nagpapasalamat ako dahil lumaban ka! -putol na sabi ko.