Rules of Memoir

MEMOIR#8 : LIES AND RUMOURS

Chapter 8: Lies and rumours

Macapagal Resident
Quezon City, Hermosa Street 87XXXX

"Your late," she blew her cheeks while tapping her shoes at the floor.

I gave her a big smile. Pero, sinimangutan lang niya ako. Natawa ako sa ginawa niya at ginulo ang maikli niyang buhok.

"I'm sorry, sis." she's my sister. My six years old sister.

"Magagalit sa'yo si Momma." nagsusungit na sabi niya as she called our mom, momma. I giggled and pinch her bubbly cheeks.

"Let's go," anyaya ko sa kanya para pumasok sa bahay. She nodded at hinawakan ang isang kamay ko. Tinignan ko ang maliit at maputi niyang kamay na nakakapit sa aking kamay.

If only you we're here, mom.

"Amity, iha." agad na sumalubong sa akin ang isang matandang babae nasa late of her 80s. Puting-puti ang kanyang nakapusod na buhok habang suot-suot ang kanyang matamis na ngiti.

I reply a bitter smile.

"It's been so long, kamusta ka na?" dagdag ni Lola Sonya, my father's mother. Yeah, it's been six years ng magkita kami. Citizen na kasi si Lola Sonya at si Lolo Ramil sa United states, they decided to immigrate. At bihira lang silang umuwi kagaya ngayon.

"Ayus naman po, Lola Sonya. Salamat po dahil nakapunta kayo sa death anniversary ni mom." and it's been six years of her death.

Tumango lang siya as she exist. Tinignan ko si Gissele, her eyes tells everything. She was shy and excited at the same time. Mas hinigpitan ko pa ang kapit ko sa kanya.

Hanggang ngayon hindi pa rin siya tanggap nila Lola Sonya. They say she's the black sheep of the family.
But, that's not true! Kaya nga hindi siya pinansin ni Lola Sonya kanina.

Papaniwalaan at papaniwalaan ng mga tao ang gusto nilang paniwalaan, at naniniwala akong mali ang inaakala nila kay Gissele. She's an angel. A gift. Our shine.

Pumunta kami sa dining room, everyone was in black dress and black suits. Kinamusta kami ng iba naming kamag-anak na dumalo. Nasa likod ko lang parati si Gissele sa tuwing may kakausap sa'min.

It remind me of her. My old self.

"Amity, late ka na umuwi."salubong ni dad na 'merong hawak hawak na glass of wine sa isa niyang kamay.

"Your drank?"tanong ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin. Instead kinuha niya si Gissele sa kamay ko.

"I'm not." he deny. Liar. Your always like this kapag death anniversary ni mom. Inerapan ko siya at nagpaalam sa kanila na magpapahinga lang ako.

x~x~x

NAGLALAKAD ako sa pasilyo pero rinig pa rin mula rito ang mga ingay at usapan ng mga kamag-anak namin na dumalo. Sa totoo lang, hindi ko gusto na marami kaming bisita. I don't want noises in our house. Nakakarindi. Nakakainis.

Naaninag ko na ang kwarto ko but I was not expecting that the door was half open. Nangunot ang noo ko. Sinara ko yun kaninang umaga! Dahil sa curiosity agad akong naglakad ng mabilis sa pasilyo, hindi na ako nagdalawang isip na maglakad papasok sa kwarto and I wasn't expecting that she'll showed up.

"Great to see yah!" she spread her arms wide but I glared at her.

Sabi ko na nga ba, darating din siya.