MEMOIR #10: HINDI AKO NAGKAMALING PILIIN SILA

20 2 0
                                    

Chapter 10: Hindi ako nagkamaling piliin sila

"HAVE you finalized it?" may halong pagkainis at pagkataranta na tanong ni ma'am Villapalcio.

This is our first meeting matapos mapalitan siya ni ma'am Jean and also the last one dahil naiinis na talaga ako sa pressure niya!

"Hindi pa po ma'am." pabulong na sabi ko. Napahawak siya agad sa kanyang sintido at ito'y hinimas-himas.

"You mean, may time ka ngayon for physical education pero wala sa creative writing competition? How unprofessional." bigkis ni ma'am Villapalcio na para bang titirisin na ako anytime.

Gusto ko 'mang bumunghal ng pagkalalim lalim pero wag na! Mahahawa lang ako sa kasimangutan ni ma'am Vilapalcio. She was right I have plenty times pero wala 'man lang akong kaeffort effort ng sabihin niya sa'kin na sinama niya pala ako sa   creative writing competition. E, malay ko ba kasing isasama n'ya ako. Wala naman akong alam doon.

I bet she was using me for her owned sake. Who doesn't? Who wouldn't? Dito sa Silver Heart high. kapag nanalo ang manok mo, mananalo ka rin. At gano'n ngayon ang ginagawa ni ma'am Villapalcio. Ako ang manok at siya ang amo ko. Ang mga judges, sila ang mga taya.

"I'm warning you, Amity. Ikaw ang rank 1 ng 11 Humss lll. Panindigan mo 'yan!" before she could walk, my world suddenly stop.

Oh yeah, may mas malala pa pala akong problema. I'm still the rank 1. Even if I ended my friendship between them, the pressure is still there. I have so many questions, kung bakit ako ang napili. Bakit ako ang nasama. Bakit ako ang naatasan
Bakit ako naging rank 1.

Para bang mga bubog na gulong-gulo sa pagkakasira. I asked myself multiple times, Do I deserve this?

"Ma'am, wait 'di ko po talaga to gets!"

"Kaylangan mo lang gawin to and wala. You'll get it! This is your purpose after all," at ang taong makakasagot ng lahat ng iyon ay ang taong nasa harapan ko.

"Salamat po, ma'am Jean." paalam ng babaeng estudyante sa kanya. She waved her hands still wearing her emotionless eyes while smiling peacefully. Ayan na naman ang gasgas na motto niya, na may purpose ang bawat tao. Tsk.

Bumalik siya sa kanyang katinuan ng mapagtagpo na meron pa lang nakatitig sa kanya.ako.

She gave me a question-look. I'm still looking at her suspiciously.

Sino nga ba si Jean Skyler? Do we really know her?

Magsasalita na sana ako ng may bumunggo sa gilid ko.

"Di titingin kasi. Halika na nga." andito na naman itong Samuel na 'to. Nakita ko na lang na hila-hila na niya ako paalis ng pasilyo kasama si Espera na nasa tabi ko.

They we're wearing our p.e uniform. Blue t-shirt w/ strip black in the upper corner and a plain black jogging pants with a logo of S.H.

It's friday the day na sinasabi nilang pwede kang maglakwatsya dahil nasa open field kayo. Pero, ibahin mo kami. Ang ibig kong sabihin. Ibahin mo ang Silver Heart High.

x~x~x

"WE'LL be playing dodge ball." walang buhay na sabi ni sir Alejandro. Isama mo pa ang nakakaantok niyang boses tuwing ngkakalse s'ya samin.

Rules of MemoirTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon