Rules of Memoir

MEMOIR#9: AM I THE ONLY ONE WHO SEES RIGHT THROUGH THIS?

Chapter 9: Am I the only one who sees right through this?

"WHY are we here?" bulong agad sa'kin ni Samuel habang pinapasadahan niya ng tingin si Espera mulaulo hanggang paa.

I gave him a poker face.

"Sinabi ko ba kasing sumama ka?" naiinis na tanong ko sa kanya. Napabalik tuloy siya sa pwesto niya at marahan na umiwas ng tingin kay Espera.

"Okay, It's my treat today!"
suwesyon niya sabay hampas sa lamesa.

"But, I'm not treating you," buwelta niya kay Espera. Gusto ko mang hampasin ang taong ito pero I will leave this to Espera.

"I don't need your money, Moron." hindi kagaya ko na binubulyawan si Samuel kapag naiinis. Espera was calm when it comes to this situation. Hindi siya nagpapakita ng galit, inis at ibang emosyon na makakasakit sa ibang tao.

She's careful with her action. Dahil 'yun ang tinuro sa kanya ng Mommy niya. To be competitive and respectful.

"I'll come back, Stupid!" mukhang nanalo sa laban si Espera dahil parang bagyo na umalis si Samuel sa gilid namin. I giggled. Nakita ko ang pagsulyap sa'kin ni Espera dahilan para tignan siya.

Agad niya iyon natunogan at napayuko ng mabilis. Oh yeah, I remember we're not in good terms nga pala. Iniwan ko siya sa labaratory and refused her offer to be her friend.

"I-I'm sorry," ako naman ang humingi ng dispensya. Lumingon siya sa'kin at ako naman ang umiwas ng tingin.

"Wala bang expiration date yung offer mo sa'kin?" tanong ko. Hinihintay ko na sana'y sumagot siya but instead I heard her laughing. Lumingon ako sa kanya, nakakatawa ba yung sinabi ko? I'm being serious here!

"Pa'no kung sabihin kung wala." pa- hard to get tong babaeng 'to.

"Joke! Your always welcome to be my friend always." malapad niyang sabi sabay abot sa'kin ng kanyang kamay.

"Friends?"

Kinuha ko ang kamay niya and we shake hands.

"Friends."

{✔️} Decision number 1, make new friend.

I decided to be with them as a friend.

x~x~x

"MOLLY, Beffanie and Amity your group 3."

Umiwas ng tingin sa'kin si Beb ng mamataan niyang nakatingin din ako sa kanya. Habang nakatingin naman sa lamesa si Molly as if I didn't exist.

Ako naman ang napaiwas ng tingin as I look at ma'am Jean disscussing the mechanics of the game. May a-activity kasi siya ngayon.

Bakit sa dinami-dami ng tao sila pa ang makaka-groupo ko? I took a sigh. Hanggang ngayon hindi pa rin kami naguusap. Hindi ko na rin sila gano'n pinapansin. Hindi na rin gano'n kadalas ang pagaabot ngiti nila sa'kin. It was like we don't know each other.

"Pagsusulatan niyo ang mini-blackboard ng iyong sagot. Each one of you must participate. Dito gagana ang unity sa bawat isa. I want you to assign whose going to be the leader." pagpapaliwanag ni ma'am Jean habang suot-suot pa rin ang walang buhay n'yang mata.

Hindi ako makatingin sa gilid ko. Everyone was chatting. Dinidisscuss na nila kung sino ang magsusulat sa mini-blackboard na binigay sa'min kanina at kung sino ang magiging leader ng samahan.

Pero, walang kumikibo o gumagawa sa'ming tatlo. Naka-formation kaming circle. Parehas ko silang nasa gilid. Si Molly nasa kaliwa habang si Beb sa kanan. Ako lang ang mag-isang naka-harap sa kanila.