Rules of Memoir

CHAPTER 5: FRIENDS

Chapter 5: Friends

"HINDI ako karapat dapat na napasama sa rank 10."seryosong sabi ko sa harapan niya. Nang matunugan niya ako ay dahan-dahan niyang inangat ang kanyang mata mula sa kanyang pagkalumbaba.

Nasa rooftop kami.

"Why do you think so?"mahinahon na tanong ni ma'am Jean, sumandal sa mga fences habang sumasayaw ang iilang hibla sa kanyang mukha.

Why do I think so? Because I'm the one who answer that stupid test. I'm the one who knows what will happen next pero hindi ko inaasahan na mapapasama ako. Tumingin ako sa mga mata ni ma'am, hanggang ngayon hindi ko pa rin malaman kung ano ang mga nakapatong sa kanyang mata para mahirapan akong tignan kung ano ba talaga ang emosyon niya.

I took a deep breath.

"Because I leave my sheets half blank. I don't have the best scores from the start. I don't recite often and I'm not like them." totoo naman e. Hindi ako kagaya ng mga nasa rank 10. I'm just a mere stupid student na sumusunod sa pressure ng memoir rules.

Tinignan niya muna ako ng mabuti bago marahang pumikit.

"It's impossible! You get the best scores, bakit hindi mo pa matanggap?"sabay mulat ng mata niya at balik tingin ulit sa malawak na field na nasa harapan namin.

"I know that theres pressure on you. Lalo na ng malaman ng kaklase mo na nawala si Samuel sa rank 1 at ikaw na wala sa rank ay napasama bigla sa rank 10. It's ok to not be okay, Amity. Just be thankful na napunan na ang paghihirap mo." Kaylan pa siya nag-alala sa'kin?

Atsyaka, Paghihirap? Wala naman akong pinaghirap sa grade na 'yun.

Nakita ko ang pag-awang ng kanyang labi. Naka side view siya sa'kin. Palubog na rin ang araw pero patuloy pa rin ang pagsilip ng dilaw na araw sa mga malulumay na mata ni ma'am Jean.

It's the first time that I confront her. Nakakapanibago.

Kumuliling bigla ang hawak niyang mga susi na dumampi sa mga bakal na nakaharang sa harapan namin. She whispered some words na hindi ko malaman and suddenly she fix her eyes on me.

And there I saw, her dull eyes again.
Without knowing, nagsalita siya. Words that I can definitely hear. I saw her lips moving habang pinapakinggan ang sinabi niya.

"Well, Amity. It's your luck. Maybe the proverbs were right....Everything has a purpose. Maybe, this is your purpose, to be the new king of 11 Humss lll."

your wrong, if there's a purpose He would not leave Her alone. He who have strength and hold the purposes of life would not abandon Her for long.

Purpose? What are they anyway? It's just a bunch stuff of words that will give you fake hope.

Idiot.

x~x~x

Plakkkkkk~

NAPABALIK ako sa katinuan ng maramdaman kong 'merong bagay ang tumama sa paanan ko. Yumuko agad ako and I saw a familiar clip board. Kinuha ko iyon. Nakita agad ang nagmamay-ari nito na nasa harapan ko.

Still, wearing his signature nerdy glass and his annoying face.

"Here," I said and give him a friendly smile. But instead, inayos lang niya ang lenses ng salamin niya at marahan na kinuha sa'kin ang clipboard.