༗MOONCHILD - kim namjoon

Bölüm 3 - Quarter past the And // part 1

BEBE REXHA - I'M GONNA SHOW YOU CRAZY

🎋Aklıma mukayyet olmak için neredeyse delireceğim.🎋

Yavaş adımlarla boş bir masa arıyordu. Sonunda en arkadaki masaya geçip oturdu. Önündeki hiçbir şeye benzemeyen yemeklere baktı. Kaşığını pirinç lapasına daldırdı. Zorla da olsa çiğnemeye başladı. Namjoon'un cezaevindeki beşinci günüydü. Gözlerini ovuşturma isteği duydu. Günlerdir doğru düzgün uyumamıştı. Yine... Düşünmüştü. Ben yapmış olabilir miyim? Eğer ben yaptıysam nasıl yapabildim? Biz dünyada sadece ikimize sahiptik. Ben sahip olduğum tek kişiyi ellerimle öldürmüş olabilir miyim? Suçu kabul etmekle doğru bir karar mı verdim? Ya Seokjin'e zarar verenler dışarıda ellerini kollarını sallaya sallaya geziyor ve yeni kurbanlar arıyorlarsa?

Başı zonklamaya başlamıştı. O kadar çok şey yaşanmıştı ki kardeşinin yasını bile tutamamıştı. Olayla ilgili hafızasını zorlamasına rağmen hiçbir şey hatırlayamamıştı da. Ne bir görüntü, ne de başka bir şey... Neden artık yaşıyorum ki? Bulutlara ulaşmak istiyorum artık. Acı çekmekten yoruldum. Ruhuma can çekiştirmek yerine neden serbest bırakmıyorum?

Namjoon cevabı gayet iyi biliyordu. Ölümden korkuyorum. İşte kendimden nefret etmemin bir sebebi daha... Hâlâ ölümden kaçan bir korkağım. Yediği yemek boğazına dizilmişti. Daha fazla yiyemeyeceğini anladığında ayağa kalktı. Arkasına dönmüştü ki önünde biten adamı görmeyince elindeki yemek üzerine döküldü. Elindeki yemek tabletiyle kalakaldı. Karşındaki adam nefret dolu bakışlarını Namjoon'a dikmişti. "Kör müsün aptal herif? Ne cüretle bana çarparsın?"

Yemek onun değil Namjoon'un üzerine dökülmüştü. Uzaktan bakılınca bile adamın tekin olmadığı belli oluyordu. Kavga etmek yerine yanından geçip gitmek istedi." Nereye gittiğini sanıyorsun seni aşağılık herif. Yaptığının bedelini ödemelisin." Omzundan sertçe ittirilince sendeledi. Adam üzerine gelmeye devam ediyordu. Yanına dört iri yarı adam belirdi. Baştan aşağı onu süzdüler. "Sen yeni gelen değil misin? Hani şu öz kardeşini deşen?" Namjoon'un yüzü anında gerildi. Adamın yüzündeki alaycı gülümseme ise derinleşti. "Herkes seni konuşuyor. Anlayacağın burada çok popülersin." Genç adam dişlerini sıktı. "Kapa çeneni pislik." Adamın şaşkınlıkla açılmış gözleri Namjoon'a döndü. "Ne dedin sen? Bana mı dedin onu?" İşte şimdi adamı kızdırmıştı. Başıyla onu göstermesiyle iki adam Namjoon'u kollarından yakaladı. Kollarını kurtarmaya çalıştıkça daha çok sıktılar. Adam karşısında durdu. " Yakışıklı yüzüne yazık olacak." dedi belli belirsiz bir alayla.

Yüzüne aldığı ilk darbe son olmadı. Beşi birden üzerine çullandı. Her ne kadar kendini korumaya çalışsa da başarılı olduğu söylenemezdi. Etraftan tezahüratlar yükseliyordu. Gülüşmeler, bağırışlar... "Öldür onu, daha sert vur, bu olayın altında kalma!" Yere düştüğünü hatırlıyordu. Her yerinin acısıyla kıvrandığını... Ardından gardiyanlar araya girmişti. Yarı baygın yarı uyanık revire götürüldü. Mavi tulumuna dudağından akan kanı sildi. Yumrukları yetmemiş bir de onu yerde tekmelemişlerdi. Aldığı her nefeste göğüs kafesindeki ağrı artıyordu. Beyaz sedyeye uzandı. Hayatından çalınan 12 yılı düşündü. Ardından zor zamanlarda birbirlerine sarıldığı kardeşini... "Çok zorlanıyorum artık. Ne yapmam gerektiğini şaşırdım. Delirmek istemiyorum." diye fısıldadı kendi kendine.

O sırada kapı açıldı. Gelenin genç bir kadın olduğunu fark edince uzandığı yerden doğrulmak istedi. Yaptığı ani hareketle acıyla inlemesi bir oldu. Kadının naif sesi kulaklarına doldu. " Kalkmana gerek yok. Rahatsız olma." Tereddütte kalsa da kendini tekrar sedyeye bıraktı. Genç kadın ilk yardım dolabını açtı. Malzemeleri masaya indirdi. Namjoon kadının her hareketini istemsizce izliyordu. Bir an üzerindeki beyaz önlüğün ona ne kadar yakıştığını düşündü. Kadın döner sandalyeyi sedyenin yanına yaklaştırdı ve oturdu. Yan tarafındaki buz torbasını alıp Namjoon'un alnına koydu. "Tutar mısın?" Birkaç saniye boş bakışlarla kızın yüzüne baktı. Ardından buz torbasını kastettiğini anladığında telaşla onun elinden aldı.