OKUL

UKALA

Bana baktı. Ben elindeki servis zarfına bakıyodum. Sonra kafamı kaldırdım göz göze geldik. Sanki iç sesimle yaptığım bütün konuşmaları duyuyomuş , biliyomuş gibi gülümsedi. Sonra Elife dönüp "sağol kardesim" dedi. Demekki elifle cengizhanın arası iyiydi. Elifi daha bi sevmiştim içten içe. Bi insanı daha 2 kelime etmeden nasıl bu kadar sevebiliyodum? Nasıl bu kadar yakın hissedebiliyodum? Senelerim onunla geçmiş gibiydi. Tuhaftı. Elifle ilgili kafamdan bunlar geçerken tekrar cengizhana döndüm. Onun o gülümseyişinden bi cesaretmi gelmişti bana nolduysa " senin soyadın ne?" Dedim. Evet az önce onun soyadını sormuştum. Salak büşra gerizekalı büşra sanane sanki nufusuna mı geçiriceeeen çocuğu? Ben içten içe Kendimle pençeleşirken o imalı bir şekilde " napıcan" dedi. Al işte tam bi öküz başka ne bekliyordun ki bu kazmadan? Ukala işte u-ka-la!!!!!Ne kadar kızsamda Verdiği cevaba şaşırmamıştım. Aslında ben sanane demesini falan bekliyordum yine insaflı cevap vermişti. Hiç bozuntuya vermeden " hiiiiiiç " dedim. Suratında yine o gülüşle senin soyadın ne dedi? Belliki ismimi biliyodu. Bana verdiği cevabın tıpa tıp aynısını verdim mimiklerimi onun gibi kullanmaya çalıştım ve " Napıcaaaaan" dedim. Cevap vermedi. Telefonunun notlar bölümünü açtı. Adımı ve soyadımı not etmişti. Sanki 40 tane ismim 20 tane soyadım vardı " büşra karatur". Bu kadarcıktı ve bunu aklında tutamıyormuydu? Ekranı bana gösterdi. Şaşkınlığımı gizleyemedim. Nerden öğrendin? Diye sordum. Birşey söyleme gereği duymadı. Sadece tebessüm etti. Servisten indi. Kim bilir benimle ilgili daha neler öğrenmişti. Etrafıma baktım serviste bikaç kişi kalmıştık. Sohbet koyuydu öğrenciler soforle konusuyorlardı. Onunla konusurken herkes gayet rahattı. Ona bazen sakayla karısık resul bazen resul abi diye hitap ediyolardı. Bende gidip biraz sohbet ettim. Belki cengizhanla ilgili bikaç bisey öğrenirim diye ama hiçbisey öğrenemedim. Konuyuda açma gereği duymadım açıkcası. Evin önüne geldik iyi akşamlar deyip eve çıktım.