you found me | taekook

on bir

🎆🎆🎆

Jungkookla aramızda biraz mesafe ile okula doğru yürüyorduk. Dün gece aynı yatakta yattığımız için Jungkooku bir miktar tekmeleyip aşağıya atmış olabilirdim. Bunun için de Jungkookun yüzüne baktığımda utanıyordum. Jungkook her ne kadar sorun değil dese de.

Gece hem Jungkookla uyumanın vermiş oldugunu heyecan hem de Seokjin hyungun bana dedikleri yüzünden pek uyuyamamıştım. Ama önemli değildi çünkü iyi hissediyordum.

"Sence de okula giderken bu kadar mutlu olman saçma değil mi Taehyung?"

"Çok mu mutlu duruyorum? Yoo hiç mutlu değilim aslında."

Kıvrılan dudaklarımı düzeltmeye çalışırken çok da başarılı olamıyordum çünkü Jungkook ile okula beraber gidiyorduk. Nasıl mutlu olmazdım ki?

"Seokjin hyungu dinleyecek misin gerçekten?"

"Bugün beraber spor yapacağız. Spor yapmanın nesi kötü ki?"

"Jin hyunga elini verirsen bütün vücudunu kaptırırsın. Eminim aklında seni boks yarışlarına sokma planları yapıyordur."

Dediği şeye kıkırdarken omzuma düşen sırt çantamın saplarını düzelttim.

"Eğer iyi bir boksör olursam neden olmasın ki?"

Jungkook kafasını iki yana sallarken çok tatlı duruyordu. Yalnız Jungkook baya baya benimle uzun uzun konuşuyordu. Bundan cesaret alarak biraz daha ona yaklaştım.

"Sen de gelecek misin bugün?"

"Bilmiyorum."

"Seokjin hyung ile takılmamdan rahatsızsan söyle."

"Çocuk muyum ben, arkadaşlarımı paylaşmayacağım?"

"Hoseoku da paylaşır mısın?"

Bir şey söylemek için ağzını açtı ama sonra geri kapattı. Tekrar ağzını açıp bir şey söyleyeceği sırada, üzerime uçan beden ile yere çakıldım.

"Beni aldatıyor musun sen?"

Yüzülen elime baktıktan sonra sinirle Jimine döndüm.

"Yine mi sen ya?"

Jimin sinsi sinsi güldükten sonra yerden kalktı ve beni de kaldırdı. Ben üzerimdeki tozları silkerken Jimin de Jungkooku inceliyordu.

"Aldattığın kişi yakışıklı olduğu için seni affediyorum."

Jungkook bir sey demeden önden yürümeye başladığında telaşlandım. Ya yine benimle konuşmazsa?

"Bebeğim yedin bitirdin çocuğu."

"Ya sen niye geldin ya?"

"Aaa iyilik de yaramıyor buna."

"Senin iyiliğini isteyen mi oldu?"

"Kırılıyorum ama miniğim."

"Ne miniği ya? Sen boy aynasında kendine bakmıyorsun galiba. Senden uzunum."

"Miniğim olman için boyunun benden kısa mı olması gerekiyordu? Tamam o zaman ben senin miniğin olurum."

Jimine cevap vermeden Jungkookun arkasından koştururken çoktan okula girdiğini gördüm. Jimin yanıma gelip elini omzuma atmaya çalıştığında gülmeden edemedim.

"Bu çocuktan sana yar olmaz sevgilim."

Kaşlarımı çatıp Jimine dönerken elini omzundan ittirdim. Gülmeyi kesmiştim.