First Love, Last [Slow Update]

20

I entertained the guests invited to my graduation party. We took some pictures, ate before I left to rest. Hindi ko na alam kung ano'ng oras umalis ang mga bisita. 

Alas nuebe na ako ng kinaumagahan nakababa sa aking kuwarto at naghanda para sa aking araw. Hindi pa nakakauwi sina Mama rito. So I decided to text Mama to ask permission to visit my sister. Ngunit hindi ko pa natatapos ang mensahe'ng ipapadala ko ay may inanunsyo na ang aming kasambahay.

"Ma'am narito ho si Sir Vaughn." Napalunok ako sa balita'ng dala ng aming kasambahay. I finished my orange juice before walking towards our living room to welcome him.

I literally felt my soul leaving my body from so much nervousness, but I can't just let myself hide from the consequences I did.

"K-kuya," I greeted without looking at him. He nodded.

"You're sister's looking for you." He said with the coldest voice. 

I felt my heart dropped at that. Tumango rin ako, "Maghahanda muna a-ako." I did not wait for his response. I ran towards the lift to get ready.

Without hesitations I wore the necklace she wanted me to wear. "Te Mereces La Mejor" is what's written on the necklace. 

I also wore the co-ords she had given me before. I looked at myself at my vanity. Pinagpag ko ang aking damit bago ngumisi.

She really wanted me to wear this but I dislike the color pink, while my sister dies for it.

I blew some air before running towards the lift to go with kuya Vaughn.

"Nasa kotse ho si Sir Vaughn ma'am." Tumango muli ako bago dumiretso at sumakay sa kanilang sasakyan.

Kahit na hindi nagsasalita si kuya ay ramdam ko ang galit niya sa akin. Hindi ko siya masisisi roon kahit ako ay galit rin sa aking sarili. Muntikan ko nang mapatay ang aking pamangkin. So if they disown me(which I'm surprised they did not) I'd gladly accept. I mean-- I'm adopted.

Hindi kalayuan ang St. Elizabeth Hospital sa aming bahay kaya hindi naging matagal ang biyahe. Pagkapark ni kuya ng kotse ay hindi ko na ako naghinatay dumiretso na ako papasok. Nang makapasok ako ay ibinalik ko ang tingin sa kaniya.

He's expression did not even flinch. Kahit ano'ng sikap niya'ng itago ang galit sa malamig na maskara ay nakikita ko pa'rin iyon. Hindi ko tuloy napigila'ng manginig. "A-ano po'ng r-room number ni--"

"Follow me," 'Yon lang ang kaniya'ng isinagot bago nauna'ng maglakad. Mabilis ang paglalakad ni kuya at malalaki ang kaniya'ng mga hakbang kaya halos lakad-takbo ang ginawa ko para mahabol siya.

Sumakay kami ni kuya sa lift at lumabas. We entered a hospital suite room. Nasa sala ng room ang matalik na kaibigan ni Mama na si Tita Sophia at si Mantha. Mantha smiled at me, inabot ko ang kamay ni Tita para magmano. I felt disappointments from them which I wholeheartedly accepted. I am at fault.

"Narito na ang kapatid mo." Anunsyo ni kuya. Nilingo ko sila para makita ang kalagayan ni ate. Kuya Vaughn kissed her.

"Really?!" Medyo nabuhayan ako ng loob sa tono ng pananalita niya. I swear I heard excitement and happiness on her voice but then when she turned towards me I saw hatred on her eyes.

Tinalikuran niya ako.

It hurts, but I will still try to make it up. Kuya Vaughn whispered something, I am not sure what it is or if my sister answered but he left with Mama and Papa. Nagmano rin ako kina Mama at Papa.

"Talk to her..." Mama smiled sweetly.

Huminga ako ng malalim at inisip kaagad ang inihanda'ng topic para sa kaniya. Agad ako'ng lumapit sa kaniya at sinundot ang kaniya'ng likod.