AŞK ( YARI TEXTİNG ) TAMAMLANDİ

Bölüm 31

Büyük bir camın arkasından ona baktım Eren in kızına,
Henüz küçücuk. Kime benziyor bilmiyorum. Çünkü Eren i bile tanımıyorum aslında .
Dönüp ona baktım;

"Neyi var?"dedim.

Eren söze girmeden Ceylan konuştu;

"Lösemi"

İçim burkuldu. Küçücük bedeni bunu nasıl kaldırır? Eren;

"Ceylan herşeyi anlat Cemre ye"dedi

Ceylan;

"Biraz dışarı çıkalım mı?"dedi bize.

Üçümüz bir dışarı çıkmıştık.
Yakınlarda bir Cafe de oturduk;

"Biz bundan üç sene önce tanıştık Eren le...."

Bunu dinlemek istemiyorum aslında ,ben;

"Merak ettiğim bu değil. O.... Kızın! "

Eren de Ceylan a kızgın gözlerle bakıyordu;

"Bundan bir sene önceydi. Benim ailem Eren i istemediler ve bu yüzden beni yurt dışına gönderdiler bende gitmek zorunda kaldım. Ve orda hamile olduğumu öğrendim. Bunu aileme söylemedim hiç. Parami çaldırdim çok zor günler geçirdim. Bir süre ailemden bile haber alamadım"

Eren'in yüzü yumuşamıştı. Tabi ya kız zor durumlarda kalmış isteyerek aramamış değil ya;

"Sonra kızım doğdu ama erken doğmuştu, zaten bazı sorunları oldu. Solunum sıkıntısı falan yaşadı" bir iç çekti.

"Bir ay önce çok ateşlendi hastaneye götürdüm. Tahlil yapıldı ve lösemi olduğu anlaşıldı. Ama benim dokum uymadı. Babam bizi buldu ondan yardım istedim seni bulmamı sağladı Eren"

Bana dönüp;

"Belki Eren kızımın hayatını kurtarır"dedi. Yutkundum. Bu hikayede yerim yoktu. Belki bir umut dedim, belki herşey farklı olur diye hayal etmiştim ama,

"Çok üzgünüm kızın için ama gitmem gerek"dedim ve sandalyeden kalkarken Eren ayağa kalktı;

"Bende geleyim"

"Hayır . Ben giderim"dedim ve tek başıma oradan ayrıldım.

Eren den;

Arkasından bakakalmistim.
Sandalyeye oturdum, Ceylan a dönüp;

"İsmi ne ?"dedim.

"Melek"dedi.

"Eren ben sandım ki sen....."diye ekledi.

"Ne ben?" Dedim.

"Çocuk benden mı diye sormayacak mısın? "

"Hayır... Eğer melek hastaysa ve babası bensem zaten doğru yerdesin. Ama babası başka biriyse bu sadece melek için zaman kaybı olur. Ceylan bu kadar vicdansız olamazsın diye düşünüyorum"

Konuşmadı.

"Bizim kızımız "dedi.

Cemre den;

Suat beyin bana verdiği adrese gittim.
Orda psikoloğun kapısını çaldım.

"Gel"dedi.

Ağlıyordum. İçeri girdim.

"İyi mısınız hanımefendi ?"dedi bir beyefendi.

"Değilim"diye hıçkırıklarima engel olamıyordum.