~Σκόρπιες ιστορίες και σκέψεις..~

Σκοτάδι

Σκοτάδι.. Ο καλύτερος μου φίλος εδώ και καιρό.. Σε παίρνει στην αγκαλιά του τόσο ήρεμα τόσο απαλά και ταυτόχρονα σε πνίγει.. Σε τυλίγει μέχρι που να μην μπορείς να πάρεις ανάσα.. Είναι ανάλογα με το πώς αισθάνεσαι για αυτό.. Αν το φοβάσαι είναι σίγουρο ότι θα σε κατασπαράξει δεν θα αφήσει τίποτα από εσένα αν όμως νιώθεις σαν να είσαι στο σπίτι σου τότε θα σε αγκαλιάσει τρυφερά.. Είναι όπως η θάλασσα που τόσο πολύ αγαπώ.. Πανέμορφη, υπέροχη σου προσφέρει γαλήνη και ηρεμία αλλά μπορεί και να σε αφανίσει.. Κάπως έτσι είναι και το σκοτάδι.. Εγώ πραγματικά το αγαπώ πολύ.. Το προτιμώ από το φως, είναι πολύ ενοχλητικό.. Κάπως έτσι ηρεμώ.. Με μουσική στο τέρμα και με κλειστά τα παντζούρια των παραθύρων του δωματίου μου.. Τι γίνεται όμως αν μιλάμε για ένα άλλου είδους σκοτάδι;; Αν μιλάμε για αυτό που βγαίνει από μέσα μας;; Αν νιώθουμε ότι βυθιζόμαστε;; Αν νιώθουμε ότι έχουμε χάσει οτιδήποτε όμορφο ότι το μόνο που θέλουμε είναι να παραδωθούμε σε αυτό;; Αν οι δαίμονες στο κεφάλι μας μάς τρελαίνουν, αν θέλουμε τόσο πολύ να τρέξουμε μακριά αλλά τα πόδια μας είναι προσκολλημένα στο έδαφος;; Ίσως απλά να θέλουμε να ξεφύγουμε.. Να ξεφύγουμε από τον πόνο.. Κι όμως.. Το σκοτάδι με ηρεμεί.. Μέσα του βρίσκω λίγη γαλήνη..