~Σκόρπιες ιστορίες και σκέψεις..~

Χρώματα Στην Ψυχή

Πάντα ονειρευόμουν μια ζωή διαφορετική. Ποτέ δεν συμβιβαζόμουν με οτιδήποτε συνηθισμένο, κι αν έτσι έδειχνα μέσα μου ποτέ δεν ίσχυε. Μέχρι και σήμερα. Ακόμα ψάχνω τις γοργόνες κοιτώντας την θάλασσα, ακόμα φαντάζομαι να πετάω κοντά στα σύννεφα ή ακόμα και στα αστέρια, ακόμα προσπαθώ να συνδεθώ με τα στοιχεία της φύσης να ελέγξω τον καιρό, ειδικότερα τον αέρα. Τι θα μου πει κάποιος διαβάζοντας αυτά που γράφω;
"Αυτά που λες είναι αδύνατον να συμβούν, αυτά που λες δεν υπάρχουν, δεν είναι φυσιολογικά."... Κάτι τέτοιο θα πουν. Όμως εγώ ακόμα συνεχίζω. Γιατί νιώθω την μαγεία παντού. Γύρω μου, μέσα μου, δεν σταματάω να την νιώθω. Ναι, το παραδέχομαι. Ίσως έχω μεγάλη φαντασία. Αλλά αν το καλό σκεφτούμε τι θα ήταν ο κόσμος χωρίς φαντασία; Ήδη ξέρω την απάντηση. Άχρωμος, μουντός. Μπορεί να μου αρέσει να φοράω μαύρο στα ρούχα, αλλά από την ψυχή μου βγαίνουν χρώματα... Ναι υπάρχει Μαγεία... Πάντα θα υπάρχει. Κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να την σταματήσει. Γιατί είναι μέσα μας. Είναι σε κάθε λέξη που θα γράψει ένας συγγραφέας, σε κάθε γραμμή ή καμπύλη που θα τραβήξει ένας ζωγράφος, σε κάθε μελωδία που θα βγει από την καρδιά μας, στον ήχο των κυμάτων της θάλασσας, στο θρόισμα των φύλλων, στην λάμψη του φεγγαριού, στα συναισθήματα που αναπτύσσουμε σε οτιδήποτε! Αυτό κανείς δεν το έχει καταλάβει μέχρι σήμερα. Νομίζουν ότι η μαγεία είναι μόνο ξόρκια και φίλτρα. Πόσο λάθος κάνουν. Από την μαγεία προέρχονται όλα... Εγώ ποτέ δεν θα σταματήσω να ψάχνω τις γοργόνες, ποτέ δεν θα σταματήσω να ονειρεύομαι την Χώρα του Ποτέ και πότε δεν θα πάψω να νιώθω. Να νιώθω την μαγεία και να την βρίσκω παντού. Χωρίς μαγεία θα είναι όλα άχρωμα, εγώ δεν θέλω να ζήσω σε έναν άχρωμο κόσμο. Προτιμώ αυτόν τον κόσμο όπου τον αγκαλιάζει το φως του φεγγαριού, όπου το τραγούδι των γοργόνων φτάνει στα αυτιά μου και όπου η ύπαρξή μου πλημμυρίζεται από μαγεία...