~Σκόρπιες ιστορίες και σκέψεις..~

Γυάλινος κόσμος..

Ξύπνησα. Ήμουν ξαπλωμένη πάνω σε έναν σορό από γυαλιά. Μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου και να ανακτήσω στην ισορροπία μου. Σκόρπιες στιγμές περνούσαν από μπροστά μου θολές φιγούρες και αναμνήσεις. Βρισκόμουν σε ένα πέτρινο σκοτεινό κτήριο που έμοιαζε με πύργο. Το παράξενο ήταν ότι δεν υπήρχαν πουθενά ούτε πόρτες ούτε παράθυρα παρά μόνο μια πέτρινη σκάλα, που αναρρωτήθηκα που θα με οδηγούσε αν την ανέβαινα. Ήμουν ντυμένη με ένα μαύρο φόρεμα μακρύ και φουσκωτό κάτι το οποίο δυσκόλευε τις κινήσεις μου. Δεν ήξερα πως βρέθηκα εδώ δεν μπορούσα να καταλάβω. Προσπάθησα να κινηθώ προς την σκάλα αλλά μια αόρατη δύναμη με κρατούσε πίσω. Είδα γύρω από τους καρπούς μου μαύρες κορδέλες. Ήμουν δεμένη λοιπόν. Πήρα ένα από τα γυαλιά που βρισκόταν κάτω και έκοψα την μία ευτυχώς δεν ήταν δύσκολο και προχώρησα και στην άλλη. Τις έκοψα και άρχισα να προχωράω. Έτρεχε αίμα από τις φλέβες μου και είδα, ότι οι κορδέλες ήταν συνδεδεμένες με τις φλέβες μου. Οι άκρες τους έβγαιναν από μέσα μου, δεν ήταν γύρω από τα χέρια μου όπως πίστευα. Ανέβαινα την σκάλα με την ελπίδα ότι θα κατάφερνα να βρω κάποια έξοδο. Στο πέρασμά μου ρυάκια από αίμα έκαναν την εμφάνιση τους είτε από τους καρπούς είτε από τα πόδια μου που είχαν τραυματιστεί από τα θραύσματα των γυαλιών. Πλησίαζα στην κορυφή και δεν έβλεπα κανένα φως που να δηλώνει ότι υπήρχε κάποια έξοδος. Στο τελευταίο σκαλοπάτι κάθε ελπίδα μου έσβησε. Υπήρχε μόνο αδιέξοδο και ένα κλειδί που κρεμόταν από ένα σχοινί στον τοίχο αλλά καμία πόρτα για να ανοίξω με αυτό. Έπεσα στα γόνατά μου και άρχισα να ουρλιάζω απελπισμένη. Δεν υπήρχε τίποτα ούτε καν μία λογική εξήγηση για όλα αυτά. Άρχισα να ακούω ένα γέλιο που μου τρυπούσε τα αυτιά και ο πύργος άρχισε να μικραίνει και να με πνίγει. Έκλεισα δυνατά τα μάτια μου και τα αυτιά μου. Ξύπνησα. Ήμουν ξαπλωμένη σε έναν σορό από γυαλιά. Στάθηκα στα πόδια μου βρισκόμουν στο δωμάτιό μου, μπροστά στον σπασμένο καθρέφτη μου που τα θραύσματά του μου τρυπούσαν τα πόδια. Ώστε όλα ήταν μέρος του ονείρου. Τίποτα από αυτά δεν είχε συμβεί στ' αλήθεια. Στάσου. Όχι όλα. Τα δεσμά είχαν στ'αλήθεια κοπεί και ο γυάλινος κόσμος είχε σπάσει...