Umut Kalmadı' texting

3

Finale az kaldı :')

•

Laden hastaneden çıkmak için bir şeyler düşünüyordu.

O anda aklına rüyasında kolunun kırıldığını söyleyerek kaçtığı geldi. Olabilir miydi? Bu yalana inanırlar mıydı?

Genç kız bir müddet düşündü. Gerçekçi olması lazımdı. Aslında mor ve kırmızı bir kalem bulsa işi tamamdı. Ama bu küçücük odada kalemin ne işi olurdu ki?

Görevlilerden istemeyi düşündü önce. Canım sıkıldı ve resim çizmek istiyorum diyebilirdi hem. Gelen boya kalemleriyle de koluna biraz morluk çizerek bir şekilde kırık olduğuna inandırabilirdi.

Ve böylece Arven'e kavuşabilirdi.

Gülümsedi genç kız. Sonrasında kafasında kurduğu ufak planı uygulamaya geçti.

"Hey? Sizden bir şey rica edebilir miyim?"

Sessizlik oldu birkaç dakika. Sonra kapıdan bir ses geldi. "Ne isteyeceksiniz küçük hanım?"

"Şey, benim canım çok sıkıldı ve resim yapmak istiyorum. Birkaç kağıt ve boya kalemleri getirebilir misiniz? Lütfen?"

Yine bir sessizlik oldu. Laden'in suratı asılmıştı ama sonra kapı sesi geldi ve içeri 45-50 yaşlarında bir adam girdi.

"Buyrun alın." Diyerek uzattı elindeki kağıt ve boya kalemlerini.

Laden minnettar bir şekilde gülümsedi. Adam farkında değildi bu getirdiği malzemelerle kızın kaçacağından. Ama Laden emindi. Çıkacaktı bu hastaneden.

Adam gitti, geriye Laden ve düşünceleri kaldı.

Genç kız mor ve kırmızı bir boya seçip kolunu hafif bir şekilde boyayarak morarmış görüntüsü vermeye çalıştı.

Yaklaşık 5 dakika sonra işini bitirmişti. Koluna dikkatlice baktı, çok gerçekçi duruyordu.

Geriye sadece rol yapmak ve nasıl kırdığına dair bir yalan uydurmak kalmıştı.

Ama kız önce anlaşılmasın diye kağıda ufak bir şeyler çizdi. Şimdi rol yapabilirdi.

Önce büyük bir bağırma sesi.

"Yardım edin koluma bir şey oldu acıyor!"

Kendi kendine şaşırdı kız. Bu kadar güçlü bir ses ondan mı çıkmıştı?

Hiç durmaksızın bağırıyordu. En sonunda birkaç kişi gelip ne olduğunu sormuştu.

"K-kolum kırıldı sanırım. Ben resim yapıyordum. Su içmek istedim ama ayağa kalkarken yere düştüm ve kolum ters dönd- ahh acıyor!"

Güzel bir yalandı.

Hayatı gibi :)

"Tamam hanımefendi sakin olun alçıya almamız lazım."

Hayır diye bağırdı bu defa kız.

"Benim kolumun ilk kırılışı değil bu. Ne olur beni hastaneden dışarı çıkarın. Bakın yalvarıyorum. Hastane ortamı kolumu daha çok acıtıyor ben hissediyorum."

Ne de olsa deliydi değil mi? Kimse bu aptal düşüncesini sorgulamayacaktı.

Genç kız herkesi bir şekilde ikna etmişti dışarı çıkarmaya. Ama tek sorun yanında duran görevliydi.

"Kolun acıyor mu?"

"Benim yemeğim gelmedi bugün. Simit alabilir misiniz?"

Aklına yine bir şey gelmişti.

Adam düşündü ve tam kalkacağı sırada ekledi "lütfen kaçmaya çalışmayın. Aksi takdirde güzel şeyler olmaz."

Laden gülümsedi. "Efendim kolum çok acıyor. Duramıyorum. Nasıl kaçayım bu kolla söyler misiniz?"

Adam kızın haklı olduğunu gösteren mırıltılar çıkarıp uzaklaştı.

Ve Laden koştu.

Aynı rüyasındaki gibi koştu.

•