I Died To Be Reborn: Unfold The Secret

Chapter 4

Saffira Scarlett P. O. V.

"Sigurado kayo mauubos niyo po iyan?" Pang limang tanong ni faye saakin yan. Na paroll eyes nalng ako sa paulit ulit niyang tanong. "Oo siguradong sigurado! Gutom na gutom na ako tapos meron pang asungot kanina na humarang sa pagkain ko." Pagmamaktol ko at nagsubo ulit ng pagkain. Any way na sa kwarto ko kami ngayon.

"Ilang araw na akong tulog?" Pang iiba ko ng usapan habang kumakain. "Limang araw na po." Hmmm 5 days.. te-teka tama ba ang narinig ko 5 days?! Eh halos mag 5 hours na nung nag transmigrate ako dito. Gulat ko siyang tinignan kaya napa atras sya sa gulat. "Ano bang ng yari sa akin? Bakit ako may sugat sa ulo at masakit ang katawan ko kanina? Ano bang pangalan ko?" Napangiwi siya dahil sa sunod sunud kong tanong.

"Ang pangalan niyo po ay Zoe Kaitlyn Minienza at isa po kayo prinsesa ang ikatlong anak ni haring Austhin Kalvin Minienza." Sabi niya kaya pala lagi nila akong tinatawag na princess.

"Ganon ba. Eh anong ng yari bakit may sugat ako sa ulo? At bat wala akong maalala tungkol sa pagkatao ko?" Tanong ko. Although the half is im telling the truth but the half is nagsinungaling ako. I mean is naalala ko yung past life ko nung di pa ako napunta sa katawang ito. But yung alaala nang may ari ng katawang ito is wala, kahit yung importanteng alaala lang sana hayst.

Alangan sabihin ko sa kanyang hindi ako yung alaga niya at sabihing bigla ka nalang napunta yung kaluluwa mo sa katawan ng alaga niya. Sinong tangang ibubuking yung sarili niya diba. Mamaya pag kamalan akong baliw.

Malungkot niya naman akong tinignan at bigla na lang lumuhod saaking harapan. "P-pa-patawarin niyo p-po a-ako. Hindi po k-kita na bantay-ya-yan a-at naalagaan ng m-mabuti. K-kung sana sinamahan nalang kita o di kaya k-kung sana h-hindi kita pi-pinayagang pumunta dun, hindi ka s-sa-sana naaksidente at na w-walan ng alaala. Patawarin mo ako mahal na prinsesa." Na nginginig niyang sabi at napahagul-gol sa iyak. Gulat naman ako sa ginawa niya.

"Hala a-ate! Tumayo ka diyan. Ayos lang ako, tignan mo oh buhay pa naman ako." Na patayo na ako at pumunta sa kanya. Pilit ko siyang pinapatayo sa pagkakaluhod niya. Umiling lamang sya at patuloy na humingi ng tawad. Napabuntong hininga nalang ako at lumuhod din sa katapat niya at hinawaka ang balikat niya.

"Sige pinapatawad na kita. Tumayo ka na at wag ng umiyak kasi baka may makarinig sayo at baka sisihin ako na pinaiyak kita. At ang chaka chaka mo pag umiyak kaya wag ka ng umiyak pa." Napatingin naman siya saakin  at may tuwa sa kanyang mukha at niyakap ako bigla. Kaya natigilan naman ako sa ginawa niya. Ilang segundo lang ay niyakap ko din siya pa balik, kaya siya naman ang nabigla at humiwalay sa pagkakayakap namin.

"Patawad mahal na prinsesa sa aking kapangahasan sa pag yakap sayo." At yumuko. Napatawa naman ako sa reaction niya. "Okay lang tumayo ka na jan." At tumayo na. Tumayo din sya at tumingin sa aking ng nagtataka.  Tinaasan ko naman siya ng kilay na para bang nag tatanong ng 'bakit?'

Napalunok at nag aalanganin sana siyang magsalita pero na kita niya ang mukha kong naiinip na kumakain. Ayaw ko yung naiistorbo ang pagkain ko. "A-ah, prinsesa ta-tanong ko lang po k-kung ano ang ch-chaka na nabanggit n-niyo kanina." Natauhan naman ako sa tanong niya. Shocks! Na kalimutan ko palang hindi sila na kakaintindi ng gay language or mga usong salita ng preview life ko.

"Ah, y-yun ba? hahaha ummm a-ang i-ibig sabihin nun ay pangit di kaaya-aya tignan?" Di ko sure na sagot ko sa kanya. Napatango-tango naman siya. Pero tuming siya saakin ng parang na tatae what the. Pasin tabi po sa kumakain. "A-ang ibig sabihin p-po nun ay pa-pangit akong umiyak?" Tanong niya sa akin para siyang pinagsakan ng langit at lupa sa itsura niya. "Oo, ang pangit mong umiyak kaya next time wag ka ng umiyak sa harap ko char~ hahahaha." Pabiro kong sabi sa kanya. Napakunot naman ang noo niya na parang nawiwirduhan saakin. "Ano po ang char~, mahal na prinsesa. At saan mo nakuha ang mga salitang lumalabas sa bibig mo." Nanlaki naman ang mata ko nang marealized yung pinag sasabi ko.

"Ah wala yun, any way mag kwento ka tungkol saakin or tungkol sayo basta yung mag papaalala saakin. Ilang taon na pala ako at ikaw ilang taon na." Pang iiba ko ng usapan  mahirap na baka ibang salita na hindi angkop dito sa mundo nila ang masabi ko.

"Labing isa gulang ka na mahal na prinsesa at ako naman ay labing pitong gulang." Ummm okay so 11 na palang ako samantala  sa dating buhay ko ay 20 at di pa ako sure kung ano ang totoo kong birthday hiyst. Tumngo ako na nag sasabing ituloy niya. "Ang pangalan ng ama mo ay si haring Austhin, ang hari ng lupain ng Minienza. Austhin Kalvin Minienza ang tunay niyang pangalan. At ngalan ng yong ina ay si Kate Elaine ang reyna ng lupain ng Minienza at tunay na asawa ni haring Austhin. May dalawa kang nakakatandang kapatid sa pangalawa at pangatlong asawa ng hari. Ang pangalan ng pangalawang asawa ng hari ay si Madelyn Orsela at ang pangatlong asawa naman ng hari ay si Hanna Roquenza." So may dalawa akong kapatid at malala pa mag kakaibang nanay. Lang'yah!! Pakboi tattay ko! taray huh! Tatlo-tatlo pa ang asawa. Gwapo suguro yung tattay ko hahahhaha aba matinik!

"Ang pangalan po ng nakakatanda mong kapatid ay si prinsesa Sarah Helena, labing anim na taong gulang at nanay niya po ay si Donya Madelyn Orsela. At ang pangalawang nakakatandang kapatid niyo po ay si prinsesa Astrana Susana siya ay labing limang gulang, nanay niya naman si Donya Hanna Roquenza." So ang  unang kapatid ko ay 16 years old so 11 years old ako then 5 years ang tanda niya saakin at ang pangalawa kong kapatid is 15 years old at ang tanda niya saakin is 4 years. Pero nasaan sila bakit hindi ko sila nakikita dito. Wala akong nakikita kanina sa labas. Tanging maids at gaurds lang nandito.

"Pero nasaan sila bakit hindi ko sila nakikita dito kanina? Pati ang ama ko at si ina?" Tanong ko sa kanya napa buntong hinanga siya at malungkot niya akong tinignan bakit kaya?

"Hindi mo sila makikita dito dahil hindi po sila dito nakatira. Ikaw at ang mga tagapagsilbi at guwardya lang po ang nakatira dito sa Crystal Palace." What?😫 so ibig sabihin nag iisa lang ako dito i mean walang tattay or nanay kahit kamag anak man lang. Bigla naman ako nalung ko dahil nag iisa na namaan ako. Akala ko may magulang ako dito na gagabay saakin hangang nasa tamang taon na ako at yung tipong aalagan nila ako at mamahalin din. Pero katulad din pala sa dati kong buhay na walang totoong  magulang naka-agapay saakin. Meron ngang kumupkop saakin. Fake at traydor naman Hayst! Na alala ko naman tsk!

"Bakit? Bakit nila ako iniwan? Ayaw ba nila saakin? Di ba nila ako mahal?" Malungkot kong tanong. Nataranta naman siya kaya nginitian ko lang siya ng nagsasabing okay lang ako. Napabuntong hininga naman siya bago magsalita.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Author's note:
       Hello readers!! Salamat po sa pagbabasa ng itong story😊
Pasensya din kung patagal ang pag-update. Im sure boring tong chapter na sainyo guys.

Mahirap pala ang may online class hahahaha nakakasakit sa ulo laging stress kapag nawawalan ng connection ng internet hahahha. Wala share ko lang 😅😂😂. Labas na mga estudyanteng may online class hahahaa.

So guys sorry kung hindi ko maabot yung ineexcept niyong plot ng istoryang ito. But still i try my best😊

Abangan ang next chapter.😉