~ Savaştan Sonra ~

0.7

Ertesi sabah Harry erkenden uyandı. Ron ve Hermione'yi uyandırmamaya dikkat ederek sessizce odadan çıktı. Aşağı indiğinde de kimse yoktu. Belli ki bu sabah ilk o kalkmıştı. Oturma odasında kendi kendine otururken bir baykuşun camı tıklattığını fark etti. Yukarıdakilerin uyanmaması için hemen camı açtı ve bu Arthur Weasley'nin baykuşuydu. Baykuş ona Gelecek Postası'nı verdikten sonra hemen Harry'nin elini gagalamaya başladı. Harry canının daha fazla yanmaması için aceleyle masadan 3 sickle aldı ve baykuşun ayağında bağlı olan keseye koydu. Sickle' ı alır almaz camdan uçup gitti baykuş.

Harry hemen eline Gelecek Postası'nı alıp göz gezdirmeye başladı. İlk sayfanın neredeyse tamamı yakalanıp Azkaban'a atılan Ölüm Yiyenler'le doluydu. Harry arka sayfayı çevirdi ve şok oldu. Sihir Bakan' ı Kingsley tarafından Merlin Nişanı verilen kişiler vardı. Bu kişiler arasında Remus Lupin'de vardı. Harry gözyaşlarını tutmaya çalışarak. Yukarı, Ron ve Hermione'nin yanına çıktı;

"Hermione, Ron! Şuna bir bakın! Hey! KALKSANIZA!"

Harry'nin aniden bağırmasıyla ikisi de yerinden sıçradı. Ron huysuz huysuz "Abi, insan böyle uyandırılır mı? Ödümüz koptu."
Hermione çatık kaşlarıyla onu onaylarcasına başını salladı. Harry;

"Ne için uyandırdığımı göreceksiniz şimdi. Alın bakalım."

Gazeteyi uzatırken kendini tutamayıp ağlamaya başladı. Daha gazetedeki yazıyı görmeyen Hermione ve Ron ona anlamsız anlamsız baktı. Bir kaç saniye sonra ikisi de fal taşı gibi gözlerle Harry'e baktılar. Hermione bir anda ayağa fırladı. Sesinden onun da ağladığı anlaşılıyordu.

"Ah,Harry! Bu harika! Bunu acilen herkesi uyandırmamız lazım. Özellikle Mrs. Tonks'u.

Daha Harry"Tamam."diyemeden Ron odanın dışında çıkıp bağırmaya başladı.

Hermione hafif kıkırdayarak gözlerini devirdi ve ikisi de Ron'un yanına gittiler. Ron'un bağırmasıyla herkes tek tek odasından çıkıyordu.

Sonunda herkesi oturma odasında topladılar. Herkes uykulu gözlerle Ron'un niye bağırarak onları uyandırdığını merak ediyordu.

Harry Ron'u daha fazla bekleyemeyeceğini anlayınca konuya girdi;

"Bu sabah Gelecek Postası'nı okurken gördüm. Bakın."

Elindeki gazeteyi en yakınında oturan Ginny'e uzattı. Ginny fal taşı gibi açılmış gözlerle gazeteyi Mr. Weasley'e uzattı. Herkes merakla Mr. Weasley'nin olanları söylemesini bekliyordu. Mr. Weasley'de kısa bir şokun ardından konuşmaya başladı;

"Lupin, Lupin'e Merlin Nişan'ı vermişler."

Mr. Weasley cümlesini bitirdiği gibi odada bir karmaşa başladı. Gazeteyi alan Andromeda, Remus'un resmini Teddy'e gösteriyordu. Bir yandan da gözlerinden yaşlar akıyordu. Andromeda ile birlikte Mrs. Weasley ve Mrs. Granger'da ağlamaya başlamıştı. Harry Teddy'i hemen oradan aldı.

George Harry'nin yanına gelip;

"Vay be, Merlin Nişanı. Hem de 1.sınıf yazıyor. Teddy, bak baban burada."

George, Harry'nin kucağındaki Teddy'e babasını gösteriyordu. Teddy babasını tanımıştı. Remus'un resmi ona her gösterildiğinde mutlulukla kendince sesler çıkarıyor, ve saçlarının rengi babasınınkiler gibi oluyordu. Bir an önce Teddy'nin büyümesini diledi Harry. Ona babalarının ve Sirius'u anılarını anlatmak için sabırsızlanıyordu.

Bir süre sonra Mrs. Weasley, Andromeda ve Mrs. Granger kahvaltıyı hazırlamaya başladılar. Bu arada, Sirius, James ve Remus'un anıları derken, Snape'in anılarını Ron ve Hermione'ye anlatmayı unutmuştu. Gerçi anlatıp anlatmamak konusunda da pek emin olduğu söylenemezdi.

Kahvaltı sırasında Mr. Weasley bugün Hogwarts'a gideceklerini söyledi. Hogwarts'ı eski haline döndürmek oldukça zor bir işti. Hogwarts'a Ron, Mr. Weasley George beraber gideceklerdi. Giderken de Bill ve Percy'i alacaklardı. Percy Kovuk'a kalmıyordu. Nedenini kimse bilmiyordu ancak Hermione'ye göre Fred'in ölümünden kendini sorumlu tutuyordu. Bu arada, Bill ve Fleur daha güvenli bir yer bulup oraya taşınmışlardı.

Hızlıca kahvaltılarını bitirip Hogwarts'a gitmek üzere yola koyuldular. Harry, evinin şu an ne halde olduğunu merak ediyordu. Aniden Hogwarts'a dönme konusunda korkunç bir istek kabardı içinde. Ancak Profesör Snape'in, Dumbledore'un, ve birçok arkadaşının orada olmayacak olması ona sadece acı verecekti..