Gül de güller utansın (Drarry)

Can güvenliği

Bankta oturmuş etrafı inceliyordu. Gözleri platin sarısı saçları arıyordu Harry'nin. Dracoyu gördüğünde gülümsedi. Arkadaşlarıyla konuşuyordu sarışın çocuk. Harry çok seviyordu onu,her şeyden çok. Bazen geceleri gözüne onu düşünmekten uyku girmiyordu, ya da Harry öyle sanıyordu..

Teneffüs zili çaldığında oturduğu yerden off'layarak ayağa kalktı Harry.
Bir adım atmaya fırsat bulamadan başı dönmeye başladı. Gözlerinin önü karardı ve bilinci yavaşça kapandı.

Uyandığında ani ışığa karşı gözlerini kıstı. Beyaz güçlü ışıklarla aydınlatılan bir yerdeydi. Hastanedeydi. Gözleri ışığa alışınca çevresine bakındı, arkadaşları Hermione ve Ron hasta yatağının yanındaki koltukta oturmuş aralarında konuşuyorlardı. Harry'nin uyandığını ilk farkeden Ron oldu. Hızlıca Hermioneyi dürtüp Harry'e döndü.

"Harry uyanmışsın! Tanrım, öleceksin sandım!"

"Ron! Abartıyorsun sadece bayıldı işte."

-'Seni korkuttuğum için özür dilerim Ron.' dedi Harry gülümseyerek. 

"Sen Ron'u boşver Harry. İyisin değil mi?"

-'İyiyim merak etme.'

"Doktor birkaç test yaptı, sonucu akşam sana bildirecekmiş. Sonuçlar geldiğinde hemen bize de haber ver tamam mı? Bir şey saklamak yok. Bayılmanın nedenini bilmek hakkımız."

-'Tabiki haber vereceğim. Söz veriyorum.'

"İyi,aferin."

-'Saat kaç?'

"17:47"

-'Kaç saattir uyanmamı bekliyorsunuz peki?'

"Hmm.. Sanırım 3 saat falan oldu"

-'Yemek yemediniz değil mi?'

Ron hemen atıldı.

"Dostum inanmazsın ama kurt gibi açım!"

Harry güldü.

-'Sen? Aç olmak? Wow. Neyse, şimdi evlerinize gidiyorsunuz ve akşam yemeğinizi yiyorsunuz. Hemen.'

"A-ama Harry se-"

-'Ben iyiyim Herm. Haber vereceğimi de söyledim. Daha fazla burada durmanızın bir anlamı yok. Teşekkür ederim yanımda durduğunuz süre için.'

"Rica ederiz Harry. Ve gitmesek de olur senin sağlığın yemekten daha önemli sonuçta. Değil mi ron?"

Ron kafasını kaşıyarak cevap verdi.

"Uhm.. Iı.. Evet, evet senin sağlığın daha önemli."

-'Teşekkür ederim ama Ron daha fazla aç kalmamalı bence. Yiyecek gibi bakıyor bize."

Ron elinin tersiyle ağzının suyunu silip hızlıca
"H-hayır ne alaka"  dedi.

Harry kıkırdadı, Hermione minicik sırıttı ama hızlıca ciddi haline dönüp:
"Cidden bizi yemeyi mi düşündün? Bunu nasıl yaparsın! Arkadaşımız hastayken hem de yanında baharat bile yokken nasıl yemek istersin bizi! Kimyonsuz tadım hiç bir şeye benzemez ki benim!"

Ron elini utanarak cebine soktu ve minik bir paket çıkardı.

"YANINDA KİMYON MU TAŞIYORSUN!"

Harry odayı dolduracak şekilde yüksek sesli bir kahkaha attı. Ron utanarak güldü. Hermione biraz durdu ve o da gülmeye başladı.

"Neyse, Harry sen yorgunsundur biz gidelim. Hem Ron'u cidden doyurmam lazım yoksa can güvenliğim kalmaz."

-'Tamam Herm, sonra görüşürüz"

Hermione ve Ron ayağa kalkar kalkmaz odaya bir doktor girdi. El sallayıp odadan çıktılar.

"Bay Potter size birkaç sorum olacak. İzninizle."

-'ah, tabii.'

"Bu aralar sık kullandığınız bir ilaç var mı?"

-'Hayır'

"Pekala. Son zamanlarda aklınıza taktığınız bir şeyler var mı?"

-'Eh, uzun zamandır aklıma taktığım bir şey var. Ama sorun değil bana zarar verecek bir şey değil zaten.'

"Anladım. Son zamanlarda günde kaç saat arası uyuyorsunuz? Uyuyabiliyor musunuz?"

-'Son bir haftadır düzgün uyuyamıyorum, uyku tutmuyor. Vücudum yorgunluktan ölse de gözlerim kapanmıyor.'

Doktor önündeki kağıda bir şeyler yazıp Harry'e uzattı.

"Üzgünüm Bay Potter."

Harry kağıdı inceledi.

Sözümde duramayacağım hermione. Özür dilerim.

                             🌈🔗

Selam! Ben kitap yazmayı beceremeyen biriyim. Yazmaya çalıştığım saçma sapan kurguma hoşgeldiniz!
Beğeneceğinizi sanmıyorum ama umarım beğenirsiniz! Umarım vaktinizi boşa çalmam  :')
Seviyorum sizi! Muah :3