Αρεσω στη Σοφια; {12}

301 39 59
                                    

Χτυπησα το κουδουνι και λιγα δευτερολεπτα αργοτερα μου ανοιξε η Σοφια.

"Καλησπερα κυριε Δημητριου" ειπε με ενα χαμογελο.

"Γεια σου Σοφια. Σε παρακαλω μιλα μου στον ενικο. Πρωτον δεν ειμαι μεγαλυτερος σου και δευτερον οι γονεις μου λειπουν." της ειπα χαμογελοντας.

Εκεινη εδειξε να το σκεφτεται για λιγο αλλα τελικα γυρισε προς το μερος μου.

"Οπως θελεις Ιασονα" ειπε και γελασε

Της εκλεισα το ματι και μπηκα στην κουζινα.

"Τι εχει για φαγητο;" ρωτησα ανυπομονα.

"Ρυζι με κοτοπουλο" απαντησε εκεινη απλα.

Ανεβηκα πανω για να αφησω τα πραγματα μου και αφου ξεντυθηκα και πλυθηκα, κατεβηκα κατω για να φαω. 

Καθισα μονος μου στο τραπεζι και ξεκινησα να τρωω. Ξαφνικα ακουσα ενα κινητο να χτυπαει και λιγο αργοτερα τη Σοφια να το σηκωνει. Δεν ηθελα να κρυφακουσω, αλλα εκεινη καθοταν κοντα στην κουζινα, οποτε ακουγα χωρις να το θελω.

"Ναι σου λεω μου εκλεισε το ματι. Αχ ειναι τοσο ομοφος και γλυκος. Αλλα το βασικο ειναι πως ειναι καλο παιδι. Αλλα ειναι μικρος ρε Μαρια" την ακουσα να λεει και παραξενευτηκα.

Οπα κατσε. Για μενα μιλουσε; Τι φαση;

Αρεσω στη Σοφια; 

Να πω την αληθεια και εκεινη ειναι ομορφη, αλλα ποτε δεν μου ειχε περασει απο το μυαλο κατι πονηρο. Παντα την εβλεπα ως την οικιακη βοηθο μας. 

Τελειωνοντας το φαγητο μου, εβαλα το πιατο στον νεροχυτη και βγηκα απο την κουζινα. Λιγο πριν ανεβω τη σκαλα, με προορισμο το δωματιο μου ακουσα εναν περιεργο ηχο απο το δωματιο της Σοφιας.

Περπατησα προς τα εκει και χτυπησα την πορτα της.

"Σοφια ολα καλα εκει μεσα;" ρωτησα αλλα δεν πηρα καμια απαντηση.

Εξυσα αμηχανα το σβερκο μου και αποφασισα να μπω μεσα. Ανοιξα αποτομα την πορτα της αλλα αυτο που ειδα με σοκαρε. Η Σοφια ηταν πεσμενη στο πατωμα στα τεσσερα, μονο με τα εσωρουχα. Πηρα μια κοφτη ανασα και την πλησιασα.

"Σ-σοφια; Τι κανεις;" ρωτησα τραυλιζοντας.

Εκεινη γυρισε τρομαγμενη  και σηκωθηκε ορθια σε δευτερολεπτα, προσπαθωντας να βρει κατι για να καλυψει το γυμνο σωμα της.

Μολις επιτελους βρηκε ενα σεντονι, γυρισε προς το μερος μου με κοκκινισμενο προσωπο, χωρις να με κοιταει στα ματια.

HerDonde viven las historias. Descúbrelo ahora