Her

Μπορω να σε βοηθησω {34}

Μπηκα στο σχολειο και ενιωσα πολλα αδιακριτα βλεμματα πανω μου. Ξαφνικα ειδα μια κοπελα να με πλησιαζει κρατωντας το κινητο της.

"Εσυ δεν εισαι αυτος;" με ρωτησε δειχνοντας μου μια φωτογραφια στο κινητο της.

Το αρπαξα από τα χερια της και κοιταξα καλυτερα. Ημουν οντως εγω που φιλιομουν με τη Ριτα στο δωματιο της. Φορουσα μονο μποξερακι ενώ εκεινη φαινοταν να είναι γυμνη. Ευτυχως την καλυπτα με το σωμα μου.

Επεστρεψα το κινητο στην κοπελα και την κοιταξα απορημενος.

"Που τη βρηκες αυτή τη φωτογραφια;" τη ρωτησα

"Μου την εστειλαν" απαντησε απλα και εφυγε από διπλα μου

Καθισα σε ένα παγκακι και ξεφυσιξα. Ανοιξα το κινητο μου και ειδα ότι και εγω ειχα ένα μηνυμα. Καποιος μου ειχε στειλει τη φωτογραφια.

Ρολαρα τα ματια μου και εκλεισα το κινητο, βαζοντας το στην τσαντα μου. Σηκωθηκα από το παγκακι και κατευθυνθηκα προς το κυλικειο. Ημουν σιγουρος ότι εκει θα ηταν ο Γιαννης.

Τον ειδα να παιρνει το φαγητο του και πλησιασα γρηγορα. Μολις με ειδε γελασε πονηρα.

"Τι εγινε ρε;" ειπε γελωντας

"Σκασε" ειπα αγρια

"Ε όχι και σκασε. Παντως εχεις φωτογενεια" ειπε χωρις να σταματησει να με κοροιδευει.

"Καλα εσυ κοροιδευε αλλα εγω βρηκα τροπο να το φτιαξω ολο αυτό" ειπα και με κοιταξε απορημενος κανοντας μου νοημα να συνεχισω.

"Ειχα προτεινει στη Ρεβεκκα να τη βοηθησω με τα μαθηματα αλλα δεν ειχε βρει τι θα εκανε εκεινη για μενα. Τωρα βρηκα" ειπα και με κοιταξε με βλεμμα αγελαδας

"Πραγματικα πιστευεις ότι η Ρεβεκκα θα σε βοηθησει;" ρωτησε με δυσπιστια

"Δε ξερω αλλα θα προσπαθησω" ειπα και ανασηκωσε τους ωμους του.

[...]

Το κουδουνι θα χτυπουσε σε 5 λεπτα οποτε ειχα χρονο να παω μεσα για να αφησω την τσαντα μου. Μπηκα στο κτιριο και πηγα προς την ταξη μου. Πριν ανοιξω την πορτα ακουσα φωνες από μεσα.

Πλησιασα πιο κοντα και ακουσα χαρακτηριστικα τη φωνη της Ρεβεκκας που φωναζε. Μαλλον μιλουσε στο τηλεφωνο γιατι δεν ακουγα κατι άλλο.

"8 να εισαι εξω από την αποβαρθα. Μη τολμισεις και δεν ερθεις γιατι ξερεις τι θα γινει" ειπε και αποφασισα να μπω.

Ανοιξα την πορτα και ο θορυβος που δημιουργηθηκε εκανε τη Ρεβεκκα να γυρισει προς το μερος μου. Με κοιταξε εξεταστικα αλλα δεν ειπε κατι.

Αφησα την τσαντα μου στο θρανιο και γυρισα προς το μερος της.

"Θυμασαι τι σου ειπα στο παρτι;" τη ρωτησα και γυρισε το βλεμμα της προς το μερος μου

"Για ποιο πραγμα;" ρωτησε βαριεστημενα

"Για τα μαθηματα. Ότι μπορω να σε βοηθησω." ειπα και δεν εδειξε να την ενδιαφερει

"Γιατι πιστευεις ότι με νοιαζει το σχολειο;" ρωτησε σα να ηταν αυτονοητο

"Γιατι αν δε σπουδασεις δε θα εχεις δουλεια"¨ειπα και με κοιταξε ειρωνικα

"Ακουσε με για τελευταια φορα. Το τελευταιο που με νοιαζει είναι το σχολειο" μου ειπε αργα σα να μιλουσε σε τριχρονο

"Ναι αλλα θελω και εγω μια βοηθεια οποτε αν σε βοηθουσα με τα μαθηματα ισως να μ-" ξεκινησα να λεω αλλα με διεκοψε με ένα αγριο κοιταγμα

"Δε με νοιαζει τι θες" ειπε με απαξιωση

"Ρεβεκκα"

"Ναι ετσι με λενε εδώ και χρονια" ειπα με το στομα της να σταζει ειρωνια

"Σε παρακαλω"

Εκεινη με κοιταξε ξεφυσωντας και ρολαρε τα ματια της εκνευρισμενη.

"Τι στον πουτσο θες;" ρωτησε φανερα ενοχλημενη

"Θελω να αλλαξω. Δε θελω να ειμαι το παιδι που ολοι καταπατανε. Οι γονεις μου, οι συμμαθητες μου, ολοι. Δε θελω να περναω και να μη μου δινει κανενας σημασια" ειπα και με κοιταξε από πανω μεχρι κατω.