Şeytanın Cenneti

Giriş

Karanlıktı.

Hiç bir yerde ışık yoktu.

Gözlerim açık mıydı bilmiyorum, neredeyim bilmiyorum. Sadece içimde bir titreşim oluşuyordu. Bu korkudan mı ya da başka bir şeyden mi bilmiyordum.

Adım atmaya çalıştım. Ama nafile, yürüyor muyum onu bile bilmiyordum. Ayak basıyordum ama bastığım yeri bilmiyordum.

Neredeyim ben?

"Kimse var mı?"

Sesim adeta yankı yaparken birkaç defa aynı sesi duydum. Burası bir boşluk muydu? Kimse var mıydı peki?

Hiç bir çıt çıkmazken, sertçe yutkundum. Kendimden emin olduğumda, derin bir nefes alarak koşmaya başladım.

Ayaklarımın çıkarttığı sesler yankı yapıyordu, bu boş yerde. En sonunda kulağıma bir fısıltı gibi bir ses geldiğinde olduğum yerde durdum.

Tekrar geldi aynı ses. Ama bu sefer tam arkamdan gelmişti. Sırtımdan büyük bir ürperti geçerken, bedenim titremişti.

Dudaklarımı yaladım. "Kim var orada?" Sesimin titrek çıkmamasını sağlamıştım.

Tekrar o ürperti.

Sanki tüm vücudum karıncalanıyor gibiydi. Neler oluyordu?

Derin derin nefesler alırken, öne doğru bir adım attım. "Korkmuyorum senden." Sesim kendimi bile şaşırtacak şekilde kesin ve net çıkmıştı.

Tenime değen soğuk bir şey ile ağzımdan küçük bir çığlık çıktığında, olduğum yerde zıplamıştım. Aniden sadece benim tam olduğum yer yuvarlak bir şekilde kırmızı bir ışıkla çevrelendi.

Elime baktığım sırada, dudaklarım şaşkınlıktan hafifçe aralanırken gözlerimin kaydığını hissettim. O anda bambaşka boriton bir ses duymuştum.

"Bastığın yerlere iyi bak. Çünkü ben her zaman tamda ensende olacağım."

Lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın. ❤️