Gözlerini zorla açtı Elvan. Başında şiddetli bir ağrı vardı. Kollarından destek alıp kalkmak istedi ama kasıklarında o kadar keskin bir acı vardı ki çığlık atmıştı. Dün gece olanlar film sahnesi gibi geçti gözünün önünden en son bayıldığını hatırladı. Korkuyla oda da gezindirdi gözlerini. Devran'a ait bir iz bulamayınca rahat bir nefes verdi. Tekrar kalmak için hamle yaptı ama canı çok acıyordu, olduğu yerde kalakaldı. Nefesi kesildi acıdan.
''Kimse yok mu'' diye bağırdı can havliyle.
Odanın kapısı açıldı hemen evin yardımcılarından Ayşe geldi.
''Buyur hanımım''
''Yardım ette kalkayım Ayşe''
Ayşe'nin yardımıyla kalkıp lavabodaki işlerini halletti. Yatağa tekrar oturacaktı ki Ayşe'nin dedikleriyle dondu kaldı.
''Hanımım kahvaltı yapmanız lazım dışarı çardağa kurduk sofranızı''
Elvan kızgın bakışlarla baktı. ''Bilmez gibi ne konuşursun benim odadan dışarı adım atmam yasak'' diye tersledi Ayşe'yi
''Hanımım kızma Ağam artık çıkabilir dedi''
''Lütfetmiş Ağan'' deyip dışarı çardağa doğru yürüdü Ayşe'nin yardımıyla.
Kahvaltısını etti sakince sofra toparlanırken Ayşe heyecanla ''Hanımım bir kahve yapayım mı sana demesine'' gülümsemeden edemedi.
Kırmak istemedi onu ''Yap bakalım'' deyi verdi.
Ayşe sevinçle koştu mutfağa çok seviyordu hanımını. Çok acı çektiği için gülümsemesi hoşuna gitmişti Elvan'ın.
Elvan oturduğu yerde kafasını geriye atıp gökyüzüne baktı. Sahi ne kadardır o oda da kapalıydı. Bulamadı Elvan cevabını ayı yılı günü birbirine karışmıştı. Yaşadığını hissetti adeta. Sonra güldü yaşamak bu muydu .Bunun için miydi onca çaba. Her gün Devran'ın çeşitli işkencelerine maruz kalmak mı? düşüncelerinden önüne konan kahveyle kurtuldu.
''Teşekkür ederim Ayşe''
''Ne demek hanımın'' diyen Ayşe'ye bakakaldı. Gözlerinin içi gülüyordu bir zamanlar onun ki de böyle parlıyordu.
Eliyle karşı koltuğu gösterip ''Otur Ayşe'' dedi.
Ayşe yok filan dese de biraz ısrar sonucu oturmuştu karşı koltuğa.
''Kaç yaşındasın Ayşe''
''On yedi yaşındayım hanımım''
''Abla de Ayşe yalnızca abla de''
''Ama ne derler hanımım olmaz ayıp''
''Ne ayıbı Ayşe abla diyeceksin ben böyle istiyorum''
''Sen ağa karısı ben hizmetçi olmaz hanımım''
Ağa karısı lafına takıldı Elvan. Onun karısıydı değil mi ?Ne kadar kaçsa da bu bir gerçekti .Suratı düştü hemen bunu gören Ayşe hanımını üzmemek için
''Tamam Elvan abla ''Dedi. Gülerek
Elvan küçük bir tebessüm sundu Ayşe'ye.
''Sen hep gül Ayşe tamam mı?''
Gözleri doldu Ayşe'nin Elvan ne dediğini tekrar düşündü kötü bir şey dememişti ki
''Ayşe ne oldu''
''Abla biliyor musun benim adım Gülayşe Annem hep Gülayşem diye severdi beni. O öldükten sonra ilk defa sen dedin ondan bir tuhaf oldum''
Yerinden kalkıp Ayşe'nin yanına oturdu. Ayşe'ye sımsıkı sarıldı.''Gülayşe sen hem gül emi''dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seni İstemiyorum
Novela Juvenil''Devran''diye sesizce mırıldandım. Beni duymamış gibi yapıp ikimizi birlikte yatağa uzandırdı. Dudaklarını boynuma götürüp ıslak bir öpücük bırakıverdi. Telaşla kendimi çekmeye çalıştım, üstüme abandı ''Elvan''diyerek bağırdı. ''Yapma Devran ne olu...
