The Gangster Prince meets the Mysterious Nerd

Chapter 10 - Losing her Memories AGAIN

<--------  Dwayne on the picture.

Enjoy Reading Amberians!!

*****************

RAIN'S POV

3 weeks passed. Pero tulog parin sya. Stable na naman ang lagay nya. Pero ang problema eh di pa sya nagigising. Pero ayos lang yun. Baka napagod lang sya ng sobra kaya natagalan syang magising.

"Matulog po muna kayo Tita.. ako na pong bahalang magbantay sa kanya." -sabi ko kay Tita. Palitan kase kame sa pagbabantay kay Samantha. Sila ni Tito sa umaga tapos kame sa gabe. Pumapasok kase kame sa school pag umaga eh. Si Samantha naman nakausap na ni Tita ang professor nya. Ang alam sa school eh nasa school conference si Samantha at 1 month yun. Di nga lang namen alam kung gising na sya one month later. Pero bahala na. Ang mahalaga eh buhay sya.

"Sige iha.. mauna na ako. Bukas nalang ulet. Bantayan mong maigi ang anak ko ah.," -bilin saken ni Tita. Tumango nalang ako.

Paglabas nya ng pinto ay nagsimula na akong magkwento kay Sammy. Ganito kame lagi pag ako nagbabantay sa kanya. Kinukwentuhan ko sya ng mga nangyayare sa school. Tapos minsan kinakantahan ko sya. Di ako natutulog. Kasi yun nalang ang naigaganti ko sa sakripisyong ginawa nya para saken.

"Alam mo ba Sammy... lagi ka sakeng hinahanap ni Dwayne... sa tingin ko nga may gusto sayo yun eh." -sabi ko sa natutulog na Samantha. Lumipat na kase kame sa Clifford Academy.

"Halos araw araw ka nyang tinatanong saken. Sabi nya wala lang daw pero feeling ko mahal ka na nun." -sabi ko pa. Naramdaman ko naman ang paggalaw ng daliri nya. Hawak ko kasi ang kamay nya. Napangiti naman ako. Sabi kase ni doc eh normal lang daw ang paggalaw ng kamay oh paa ng pasyente. Patunay lang daw yun na lumalaban parin ang pasyente. Hehe.. Sammy alam kong kaya mo yan. Sa dami mong napabagsak eh yan pa kaya? Diba sabi mo close kayo ni kamatayan? Baket nakikipagchismisan ka pa sa kanya? Hay nako. Sana magising ka na para naman makabawi ako sayo. Yun lang at hinila na ako ng antok.

Kinaumagahan eh nagising ako sa isang mahinang tapik sa pisngi ko.

"Hmmm.." -ungol ko.

"Hoy gising na!! Umaga na inday!!" -sabi pa nung boses.

"Hmmmm." -ako.

"Hoy!!!! Rain!! Gising na!!" -sigaw nung boses kaya napatayo ako ng wala sa oras. Ang resulta? Ayun, laglag sa sofa. Great .. just great -_-

"Anu bang problema nyo!! Ha? Kita ng natutulog yun tao eh!!" -balik sigaw ko. Bad mood ako kase nabulabog ako eh. T_T

"Highblood ka masyado sis ahh." -sabi nung kambal ko. Oo sya yung kanina pa sigaw ng sigaw. Manang mana saken eh.

"Sinong di maha highblood sa ugali mo Ash?" -tanong naman ni Meghan. Aba kumpleto pala kame ah. Nandito na rin sila Tito at Tita. Nakatingin lang sila samen. Nahiya naman ako kase baka may panis na laway pa ako. Kaya dali dali akong tumakbo sa c.r .

After 10 minutes..

Ayan fresh na ulet.

Napadako naman yung tingin ko sa natutulog na si Samantha. Parang nakita ko syang nagblink ng mata. Parang.... ahh imposible yun.

Maya maya lumapit ako sa kama ni Samantha. Tapos parang nakita kong nagblink nanaman yung mata nya.

Oh! My! Gosh!!

"Hoy Rain natunganga ka na dyan." -sabi ni Ash. Ako naman nganga pa ren.

"P-Parang.... n-nagblink y-yung mata ni... Samantha..." -putol putol kong sabi. Sila naman napatingin lahat kay Samantha.

Napatulala ren sila. Baket? Kase totoo ngang nagbiblink yung mata nya. Kame naman literal na nakanganga. Maya maya dumilat na sya. Nagulat kame dahil asul na talaga yung mga mata nya. Yun yung dating kulay ng mga mata nya. Bago pa sya maaksidente.

"M-Mommy?" -mahinang sabi ni Samantha. Si tita naman nakabawi na sa pagkagulat at agad na lumapit sa anak. Umiiyak ito.

"Sweetie... your back... Im glad your back." -umiiyak na sabi ni Tita. Lumapit na rin si Tito at agad na niyakap ang mag ina. Kame namang apat ay napaiyak. Bumalik na sya. Sa wakas.

"What do you mean mom?" -takang tanong ni Samantha sa ina.

"You dont remember the accident?" -sabi naman ni tita.

"Accident? What accident?? What are you talking about mom?" -naguguluhang sabi ni Samantha.

Bago pa makasagot ang mommy ni Sammy ay dumating na ang doctor na tinawag ni Jessy.

"Welcome back, Samantha.." -pambungad ni Doc. Nginitian naman sya ng matamis ni Samantha.

Napatanga nanaman kame. Oh my gee!! End of the world na ba?

"What's happening to her? How come she can't remember the accident?" -tanong ni Tito kay doc.

"Maybe she has amnesia." -sabi ni doc.

"Huh? Amnesia? Eh kilala naman nya kameng lahat eh." -sabi naman ni Ash.

"No.. not that kind of amnesia.. what I mean is Samantha is having selective amnesia. She can only remember the happy memories of her life. No dramas, no negative feelings. All is positive. Something like that."- paliwanag ni doc. So ibig sabihen ba nyan eh.. nawala rin sa memory nya na gangster sya? 'Ah scratch that' na gang leader sya.

"Hi Rain!!" -masiglang bati sakin ni Samantha. Oh my Gee!! Im not ready!!

"H-Hello.. S-Samantha..." -nauutal kong sabi. Naman oh!!

"I just want you to know that I appreciate the effort of you by telling me some of your stories. And specially.. the songs you sang to me... "-sabi ni Sammy. Omoh!! Ibig sabihin ba nyan talagang naririnig nya ko?? Its so nakakahiya!!!! Kinuwento ko pa naman sa kanya ang pagsintang pururut ko kay Ylac mylabs!! Naman eh!! I think im blushing!!

"Hahahahaha.. your blushing Rain.. " -halakhak ni Sammy. Napangiti naman sila tito at tita dahil ngayun nalang den nila narinig ana nakakahawang tawa ni Samantha.

Sana ganyan ka nalang lagi Sammy..

***************

Author's Note: Short ud ba? Hahaha sensya na. Antok na me eh..

Time Check: 4:09 am

Next Chapter: Sweet Samantha